"Taniec ze smokami" (część I)

  „Pieśń lodu i ognia” to cykl G.R.R. Martina wydawany przez wydawnictwo Zysk i S-ka, w Polsce jak i za granicą ukazało się do tej pory pięć tomów serii, która składać ma się z siedmiu książek. Powoli zbliżam się już ku końcowi, gdyż dziś chciałabym Wam zaprezentować moją opinię na temat „Tańca ze smokami cz.I”.

„Bogowie są ślepi, a ludzie widzą tylko to, co chcą zobaczyć.”

  Poprzednia część odrobinę zwolniła tempo, nie działo się tyle, ile w poprzednich tomach. A w głównej mierze było to spowodowane tym, iż autor podzielił książkę, na dwie inne. „Uczta dla wron” i „Taniec ze smokami” to części, które chronologicznie dzieją się prawie w tym samym czasie, różnią się w nich miejsca, w jakich dzieje się akcja i bohaterowie.

  W poprzednim tomie wypadło na postaci, których nie darzyłam sympatią, a nawet dodam, że mnie irytowały, bądź nudziły, tym razem zaś przygotowałam się na więcej akcji i na poznanie dalszych losów postaci, na które czekałam z niecierpliwością po skończeniu „Nawałnicy mieczy”, książki z niesamowicie emocjonującym zakończeniem. Na reszcie jest nam dane poznać dalszą historię Tyriona, Dany, Jona, postaci, które mają szczególnie duży udział w dalszej akcji. Nie zabraknie też Brana, Davosa, Fetora, czy postaci nowych, które mogą mocno zmienić wydarzenia w Siedmiu Królestwach. W skrócie mogę powiedzieć, że szybkiej akcji, intryg i niespodzianek nie zabraknie.

  Pamiętacie jeszcze co wydarzyło się w trzeciej części, jakie wydarzenia miały miejsce? Nawet jeśli nie spróbuję Wam je przybliżyć.

„-Myślisz, że to żart?

-Myślę, że całe życie to żart. Twoje, moje i wszystkich.”

  Tyrion Lannister został oskarżony o otrucie swojego siostrzeńca i skazany na śmierć. Jednak dzięki swemu bratu ucieka z więzienia, a podczas ucieczki zabija własnego ojca i byłą kochankę. Na tym ślad po ni się urywa. W kolejnym tomie wspomniane było jedynie to, iż jego siostra zajadle szuka jego głowy, nawet bez reszty ciała.

  Dopiero teraz możemy dowiedzieć się, gdzie też podziewa się Tyrion i jakie ma plany. Jego początkowe zachowanie odbiegało od tego, jaki był dotychczas, jednak nie można się temu dziwić, w końcu zabił ojca i nienawidzi go cała rodzina. Wyrusza on w drogę, by pomóc dostać się na tron Deanerys. Nie wie jednak, czy dziewczyna będzie chciała jego pomocy.

  Charakter Tyriona ulegał ciągłej zmianie, raz pełen zgryźliwości względem innych, raz pełen pychy i dumy, raz potrafiący śmiać się z samego siebie. Widać, że nie jest już to ta sama postać, która radzi sobie ze wszystkim, co zsyła na nią los, jednak wciąż pozostaje najciekawszą i najbardziej zaskakującą postacią. Po Tyrionie można się spodziewać wiele, ale i tak znajdzie się coś, czym jeszcze zaskoczy.

  Czas opuścić Siedem Królestw i udać się do zatoki niewolniczej. Tam znajdziemy Dany, która wyzwalała podczas swojego przemarszu miasta z pod panowania możnych i dawała władzę dotychczasowym niewolnikom. Jednak jej działa nie obyły się bez echa. W tym tomie ukazane zostają nam relacje pomiędzy nią, a społeczeństwem, nastroje panujące w pustynnej krainie i to, że nie wszystkim podobają się nowe porządki. Deanarys ma również kłopoty ze swoimi smokami.

  Jednak mimo tak licznych problemów Dany ma również problemy miłosne. Nie dość, że mężczyzna, z którym chce być jest poza jej zasięgiem to mieszkańcy doradzają jej poślubienie kogoś z ludu, by uspokoić nastroje.

  Dwie skrajności, z jednej strony młoda królowa, która musi rządzić państwem, która podejmuje własne decyzje mimo zastrzeżeń innych, z drugiej zaś dziewczyna, która mimo ważniejszych problemów rozmyśla o uczuciach, czasem nawet za bardzo. Mimo wszystko jakoś się to łączy, dzięki temu autor pokazać, że jeszcze nie jest ona dojrzała, że może czas poczekać na dążenie do władzy.

„Wiedza jest bronią, Jon. Uzbrój się dobrze, zanim wyruszysz do boju.”

  Z upalnego i przepełnionego słońcem terenu czas udać się na Mur, a tam czeka na nas nowy Lord Dowódca wraz z wojskami i z samym królem/lordem Stannisem. To jest jedyna postać, o której losach już trochę wiedzieliśmy, dzięki Samowi. Kilka scen, gdy byli razem zostało ukazanych z dwóch perspektyw. Jednak i tak rozdziały z Jonem były ciekawe, zaraz po wyjeździe sama, co miało miejsce blisko początku książki, wydarzenia były całkowitą świeżością. Najbardziej intrygujące w tym wszystkim było to iż Snow miał w swoim rewirze Stannisa, z którym wszystko musiał ustalać, wykłócać się o każdą pomoc lub nieudzielanie jej ze swojej strony. Ciekawie było spoglądać na wydarzenia z tej perspektywy. Wspomniany Davos nie znajdował się w tym samym miejscu, wraz z królem była tu lady Melissandre. Ona również miała duży udział w wydarzeniach, tak samo jak jej bóg.

  Jon Snow również się zmienił, zostanie dowódcą, wysłanie przyjaciela w daleką podróż, strata ukochanej, to wszystko go skruszyło, a jednak on musi udawać silnego. Książkowa postać(nie ta serialowa) jest doskonale wykreowana, nie jest płaska i jednolita. Jon ma na sobie nie tylko czarny płaszcz, ale również podwójną skórę, którą przywdział dla ochrony przed wszystkim, co wokół.

„Czytelnik może żyć życiem tysiąca ludzi, zanim umrze – rzekł Jojen.

 – Człowiek, który nie czyta, ma tylko jedno życie.”

  Jeszcze dalej w zimne rejony, gdzieś daleko za Murem młody lord wraz z dwójką przyjaciół i swym ogromnym sługą próbują odnaleźć Jednookiego Kruka. Podążają w przerażających warunkach, marznąć, nie mając prawie nic do jedzenia, uciekając przed dzikimi zwierzętami. Pomocą jest im dziwny wędrowiec, który już kiedyś się pojawił pomógł komuś innemu, ale kim on tak naprawdę jest? Gdy poznają prawdę może być ona zbyt przerażająca, by w nią uwierzyć. Jednak cel jest bliski i trzeba szukać każdej możliwej pomocy.

  Opisana wyprawa Brana była niezwykle bajkowa i niezwykła. Trochę z pogranicza baśni i opowieści Starej Niani, wszystko było trochę nierealne, rozmyte, ale czekałam, kiedy to dojdzie do skutku. Młody lord zyskuje nowe umiejętności, dostarcza nam informacji na temat odległych terenów oraz żyjących daleko w głębi śniegowej zawieruchy mieszkańców.  

  Najgorsze zostawiłam na koniec, czas przenieść się zimnej, wilgotnej celi, w której znajdziemy Fetora. Niegdyś wysoki lord, przystojny i mimo swego charakteru szanowany, dziś jest nikim. Jednak i on odegra swoją rolę.

  W serialu byłam przyzwyczajana do tego widowiska, gdyż tam wątek ten rozpoczął się dużo wcześniej, ale w sadze wydawało mi się to jeszcze okropniejsze. Jego przemiana była aż nadto zauważalna, stał się bez znaczenia, lękliwy, strachliwy. Wcześniej można mu było wiele zarzucić, ale nie to. Mocny i drastyczny motyw, który trudno było czytać, gdy patrzyło się na tak intensywną przemianę fizyczną.

„Sny to wszystko, co mamy.”

  „Taniec ze smokami” to już lub dopiero piata książka G.R.R. Martina. Wciąż przede na jedna jej część, jednak wiem, że z jej czytaniem nie będę długo zwlekać, gdyż muszę dowiedzieć się, co będzie dalej. Autor ma swój styl, stworzył coś oryginalnego, co pochłonęło miliony. Jedyne, co można mu zarzucić to to, że nie piszę szybciej. Współczuję czytelnikom, którzy musieli czekać na tomy wcześniejsze, ja pięć części mogłam, a właściwie jeszcze mogę, bo druga część „Tańca” czeka, bo to prawdziwa męczarnia. Już wiem, że będę wyszukiwać wszelkim informacji na ten temat i czekać na premierę. Tak więc apel do autora: Proszę brać się za pisanie!

Ocena: świetna [6/6]

Autor: G.R.R. Martin

Tom: V część I

Wydawnictwo: Zysk i S-ka

Ilość stron: 638

Cena: 45zł

Data przeczytania: 2014-05-15

Skąd: biblioteka publiczna

Cykl Pieśń Lodu i Ognia: 

Gra o tron  ---  Starcie królów  ---  Nawałnica mieczy: Stal i śnieg  ---  Nawałnica mieczy: Krew i złoto  ---  Uczta dla wron: Cienie śmierci  ---  Uczta dla wron: Sieć spisków  ---  Taniec ze smokami cz.1  ---  Taniec ze smokami cz. 2  ---  The Winds of Winter  --- A dream of Spring  + Rycerze siedmiu królestw

 

Wyzwania, w których bierze udział ta książka:

1. Przeczytam tyle, ile mam wzrostu  

2. Czytam literaturę amerykańską

3. Czytam fantastykę