Opium w rosole - "Piątek z Jeżycjadą"

Jak już doskonale wiecie, w tym roku postanowiłam przeczytać całą Jeżycjadę Małgorzaty Musierowicz. Tym oto sposobem sięgnęłam już po piąty tom cyklu. „Opium w rosole” to trochę inaczej opisana historia, wciąż pełna humoru, zabawy, lekkości i niesamowitego stylu autorki, jednak za tą otoczką kryję się coś więcej.

Cała historia opowiada o pewnej małej dziewczynce, która wciąż jest poza domem, która odwiedza ludzi, jada u nich obiady, obserwuje i powoli staje się częścią rodzin, do jakich trafiła. Najpierw widzimy ją obserwującą, a właściwie śledzącą Maćka Ogorzałkę, młodego chłopaka mieszkającego wraz z bratem, potem wstępującą do domu Lewandowskich, gdzie postanowiła zjeść wraz z rodziną obiad. Następnie wraz z Sławkiem Lewandowskim udała się do bloku, gdzie spotkała Idę Borejko i dowiedziała się, jakim uczuciem darzy Idę Sławek. Dziewczynka trafia do wielu rodzin, przebywa trochę to tu, to tam. Jednak w każdym miejscu przedstawia się innym nazwiskiem, jako Genowefa Lompke, Bombke...

„Przecież sam nas pan uczył, że życie bez cierpienia jest jak jedzenie bez soli”

Już te przejęzyczenia powinny wzbudzić wiele pytań u czytelnika. Dziewczynka, która wciąż przebywa poza domem, którą spędza czas z obcymi ludźmi i wcale nie jest tym faktem, ani zawstydzona, ani przestraszona, jakby wydawało się jej to normalne, jakby wciąż to robiła. Do tego dziewczynka ukrywa zajęcie swojego taty, w ogóle woli nic nie mówić o rodzicach. Od samego początku Genowefa była zagadką, jej historia była odmienna od tego, co zawsze serwuje nam autorka, a przez to również ciekawa i zastanawiająca. Wątek, który został tu zaprezentowany działał pozytywnie i wzmacniał chęć poznania dalszych losów dziewczynki.

Jednak mimo iż to sprawę Genowefy uważam za najbardziej intrygującą, to losy bohaterów, które dzięki tej postaci były tu splatane również prezentowały się ciekawie. Jednak one bardziej pasowały do stylu autorki, lekkie wydarzenia, które prezentowały szczęście rodzinne, kłopoty młodych ludzi i zwykle codzienne problemy. Genia była ich wspólnych ogniwem i doskonale je ze sobą splatała, dzięki niej wiele zdarzeń nabierało kolorytu. Dziewczynka potrafiła rozbawić, wprawić w zakłopotanie, powiedzieć coś, czego lepiej, by rozmówca nie słyszał. A skąd Genowefa wiedziała takie rzeczy? Ona słuchała, pytała, rozmawiała, gdy spędzała czas w różnych domach.

„Uśmiech bywa aktem męstwa, smutek to słabość i postawa zbyt wygodna. Być radosnym i dobrym, kiedy świat jest smutny i zły, to mi dopiero odwaga.”

Właśnie w różnych domach. Nie byłabym sobą gdybym nie wspomniała o rodzinie Borejko. Od wydarzeń z poprzedniego tomu minęło kilka lat, córki Borejko są dorosłe albo prawie dorosłe. Gaba ma córeczkę, Ida nabrała pewności siebie i teraz wprost nie może odgonić się od adoratorów, zaś Natalia i Patrycja wkroczyły w wiek młodzieńczy. Mama Borejko wciąż jest taka sama, silna, mimo przeciwności(a tych jak się dowiecie miała sporo) i zawsze dająca dobre rady. Ich dom wciąż emanuje ciepłem i miłością.

Genia odwiedziła również inne mieszkania, tamtejsi domownicy byli w mniejszym lub większym stopniu powiązani z rodziną Borejków, co jak zawsze dodaje uroku lekturze. Wspólne relacje dają czytelnikowi możliwość łączenia wątków z poprzednich lub dopisywania czegoś z następnych tomów. Tu wszystko może jakoś ze sobą współgrać. Postać Genowefy również została powiązana z przeszłością postaci, jak? To musicie doczytać sami.

„Do ludzi trzeba wyciągnąć rękę. Trzeba. Możemy się nie doczekać odzewu. Ale jeśli nie wyciągniemy ręki, to odzewu na pewno nie doczekamy się z całą pewnością”

Dla mnie „Opium w rosole” było niezwykłą przygodą. Pomiędzy tym, a poprzednim tomem nie zrobiłam sobie dość długą przerwę i choć nie żałuję, to radę uważać. Jeżycjadę trzeba stopniować, bo gdy się tego nie robi można całą serię wciągnąć jednym tchem.  Pani Małgorzata piszę stylem prostym, który trafi do każdego, postaci z życia wzięte i wydarzenia, które mogłyby spotkać każdego z nas, dodatkowo zachęcają do dalszego poznawania. Życie wciąż czymś nas zaskakuje, tak samo jak autorka.

Ocena: świetna [6/6]

Autor: Małgorzata Musierewicz

Tom: V

Wydawnictwo: AkapitPress

Ilość stron: 236

Cena: ok. 25 zł

Data przeczytania: 2014-05-08

Skąd: biblioteka publiczna

Jeżycjada:

Małowmówny i rodzina  ---  Szósta klepka  ---  Kłamczucha  ---  Kwiat kalafiora  ---  Ida sierpniowa  ---  Opium w rosole  ---  Brulion Bebe B.  ---  Noelka  ---  Pulpecja  ---  Dziecko piątku  ---  Nutria i Nerwus  ---  Córka Rozbrojka  ---  Imieniny  ---  Tygrys i Róża  ---  Kalamburka  ---  Język Trolli  ---  Żaba  ---  Czarna polewka  ---  Spężyna  ---  McDusia  ---  Wnuczka do orzechów

Wyzwania, w których bierze udział ta książka:

1. Przeczytam tyle, ile mam wzrostu 

2. Book lovers