Po drugiej stronie świtu + Zapowiedzi #1

Recenzja zawiera spojlery całej serii „Jutro” !

„W życiu chodzi o coś więcej niż tylko bycie szczęśliwym. Chodzi o odczuwanie całej gamy emocji: szczęścia, smutku, złości, żalu, miłości, nienawiści. Jeśli spróbujesz stłumić jedną z nich, stłumisz je wszystkie.”

Czasem naprawdę trudno się rozstać z bohaterami. Są serie, które mimo swych wzlotów i upadków wciągają na całego. Bohaterowie wydają Ci się wtedy prawdziwi, jakbyś ich znał, drogi czytelniku, bardzo długo.  Jednak czasem ten czas mija, ty wręcz  biegniesz ku końcowi i zastanawiasz się, jak tak szybko skończyłeś, gdzie podziały się te wszystkie strony. Jutro to siedmiotomowa seria autorstwa Johna Mardena. Ostatni, finałowy tom nosi tytuł „Po drugiej stronie świtu” to właśnie o nim mam zamiar trochę Wam napisać.

Wszędzie cisza, Ellie, Lee, Homer i Kevin liczą, że są sami. Nagle rozlega się długo wyczekiwany dźwięk helikoptera. Hałas jest ogromny, nastolatkom zdaje się, że każdy może go usłyszeć. Nie chcą zostać znalezieni, nie w ich spokojnym Piekle, jednak już raz to się stało, nie chcą powtórki, nie chcą znów tego przeżywać. Z helikoptera wychodzi jeden człowiek, Ryan. Przywozi wiele skrzyń i słowa, które wiele zmienią w życiu piątki przyjaciół. By porozmawiać udają się do Piekła. Blisko ich kryjówki napotykają wrogich żołnierzy. Dlaczego, to się dzieje? Walka jest nieunikniona, czas uciekać. Piekło nie jest już takie, jakie było, nie jest już bezpieczne. Jak odejście z Piekła wpłynie na bohaterów? Co się z nimi stanie? Czy wojna wreszcie się skończy? I chyba najważniejsze. Czy wszyscy przeżyją?

Narratorką całej serii jest Ellie. Dziewczyna przez większość część książek denerwowała mnie swoim zachowaniem. Nie rozumiem, dlatego autor akurat ją wybrał jako główną postać. Jej osoba, znając oceny innych czytelników, raczej nie była lubiana. Dla mnie ciekawym rozwiązaniem byłaby zmiana narratora, może nie cały tom, ale może choć kilka rozdziałów z punktu widzenia innych postaci. Wiele wydarzeń, ważnych dla książki, było tylko relacjonowane Ellie przez jej przyjaciół. A przez jej spojrzenie stawały się jakże często zmieniane i niedokładne.

Sprawy miłosne

Mamy w serii dwa związki, które przechodzą swoje dobre i złe chwile. Oczywiście zacznę od tego, który mocniej się w książce przewija przez osobę głównej bohaterki, a mianowicie związek Ellie i Lee. Na początku Lee wydawał mi się idealnym chłopakiem, inteligentny, przystojny, utalentowany(gra na skrzypcach), po prostu bajka. Zaczął się jednak zmieniać. Możliwe, że nie tylko wojna go do tego zmusiła, uważam, że po części była to też sprawka Ellie. Nie rozumiałam, dlaczego oskarżała Lee o to, że ją zdradził. W sumie znalazł sobie inną dziewczynę, dobrze była wrogiem, ale w sumie to po części go rozumiem. Przecież jego związek z Ellie związek od kilku miesięcy praktycznie nie istniał, niby nie zerwali, ale również nie rozmawiali, nie interesowali się sobą. Po prostu uczucia wygasło. Do tego, jeszcze jakiś czas temu, Ellie też zdradziła Lee, moim zdaniem to było nawet gorsze, bo on o tym nie wiedział. Główna bohaterka w tym przypadku zachowywała się jak hipokrytka, nie podobało mi się to kompletnie. Czasem również pojawiały się chwile namiętności, gorących pocałunków i niekiedy czegoś więcej. Zdarzały się one dużo rzadziej niż kłótnie i sprzeczki. Czasem ten ich związek wydawał mi się nierzeczywisty, jakiś dziwny. Od nienawiści do gorących nocy, jednak brakowało w nim czułości, ciepła i spokoju. Wiem na wszystko wpłynęła wojna, jednak nie wiem, jakby się to potoczyło bez niej.

Drugą parą powieści są Fe i Homer. Były to postacie, które uwielbiałam, cieszyłam się na każdą wzmiankę o ich uczuciu. Ich związek opierał się raczej na domysłach, czy on nadal czuje, to, co ja, czy ona nadal czuje, to co ja, itp. Jednak pasują do siebie, mimo całkowicie odmiennych charakterów.

Przez całą serię żałowała Kevina, szkoda, że nie znalazł sobie drugiej połówki. Cały czas taki samotny, może dlatego właśnie przeszedł załamanie. Zauważyłam w poprzedniej części, że praktycznie go nie poznałam, jako, że Ellie go nie lubiła, nie mogłam go poznać przez ich rozmowy, a szkoda. Po siedmiu częściach chciałoby się lepiej poznać główne postaci.

„Kiedy będę mogła zacząć żyć dalej? Kiedy zdołam o tym wszystkim zapomnieć? Wiedziałam, ze odpowiedź jest prosta. Nigdy. Nigdy. Niektóre rzeczy się kończą. Ale nie wojna.”

Postaci, które odeszły

Jest też kilka postaci, o których nie mogę zapomnieć pisząc recenzje podsumowująca całą serią. Niektórzy razem z bohaterami byli naprawdę krótko, jednak byli oni ważni, bo ukazali istotę przemijania i prawdziwi

obraz wojny, w którym by wygrać, trzeba ponieść wiele ofiar.

Koniec pierwszego tomu był naprawdę dobijający. Podczas akcji została postrzelona Corrie. Kevin odwozi ją do pobliskiego szpitala, długo nie dają żadnych znaków. Długo nic o nich nie wiemy. 

Niestety pożegnaliśmy się również z Chrisem. Chłopak podczas jednej z akcji został w Piekle sam. Nie radził sobie. Nie chciał tak żyć. Zaczął pić. Przestał tworzyć wiersze, oddalił się od grupy. Można powiedzieć, że on sam pojął decyzje, a wojna tylko utwierdziła go w jego zamiarach. 

Najdłużej poznałam Robyn, była chyba moją ulubiona bohaterką. Zawsze noszę w sercu jej słowa, którymi wytłumaczyła Ellie, kiedy jest z nami Bóg. Była najlepszą osobą w całej grupie. Była wzorem. Jej odejście wiele zmieniło i było chyba najgorsze, bo zdążyłam się z nią zżyć i ją polubić. Była dla mnie kimś więcej niż bohaterką książki.

Muszę powiedzieć, że książka, ostatnia część, w wielu momentach mnie zaskoczyła. Działo się wiele, często

nie mogłam nadążyć za natłokiem zdarzeń. Akcje dywersyjne przeprowadzane przez bohaterów jak zawsze wydawały mi się niebezpieczne, ale teraz poznali realne zagrożenie. I to naprawdę ostro. Najgorsza była rozłąka postaci, jeśli ktoś czytał, wie o co mi chodzi. Długo nie mogłam zrozumieć, dlaczego to się stało, co się działo. Pogoń za Ellie była naprawdę niebezpieczna i nagle... Tu właśnie nie mogę napisać, co się stało, ale było to ogromne, ogromne zaskoczenie, chyba jedno z największych w całej serii. A myślałam... Nie ważne. Jednak były też plusy całego tego zdarzenia, mogłam dowiedzieć się, co działo się z  innymi ludźmi, jak żyli w czasie okupacji. A było to naprawdę przerażające.

Dużym minusem serii było zakończenie. Dla mnie okropnie naciągane, sztuczne, ja od razu domyślałam się, co się stanie. A potem wielkie nic. Liczyłam na więcej. Niewiele emocji, niewiele doznań. To mnie bardzo zawiodło. Czułam jakby autor poszedł na łatwiznę, jakby olał sprawę. Jako czytelniczka, byłam zawiedziona.

Podsumowując. „Po drugiej stronie świtu” było ciekawym zakończeniem, jednak miało pewne mankamenty, niekiedy nawet znaczne. Nie mogę przeboleć nijakiego zakończenia. To chyba najgorsze z tego wszystkiego. Początkowo naprawdę myślałam, że będę mogła wystawić najwyższą ocenę, jednak trochę zabrakło. Całą serię będę wspominać miło. Mam nadzieję, że jej braki gdzieś mi umkną i zapamiętam tylko miłe chwile, których było zdecydowanie więcej.

Wiele się teraz mówi o kontynuacji tego cyklu, nie wiem, jednak, czy się za niego zabiorę. Nie wiem, co autor miałby jeszcze dodawać. Choć może właśnie, dzięki temu przeczytam, by się przekonać. Zobaczymy.

Ocena książki: dobra +

Ocena serii: bardzo dobra

Autor: John Marsden

Tom: VII

Wydawnictwo: Znak 

Ilość stron: 352

Cena: 31,90zł

Data przeczytania: 2013-06-18

Skąd: biblioteka publiczna

Seria Jutro:

Jutro, kiedy zaczęła się wojna --- W pułapce nocy --- W objęciach mroku --- Przyjaciele mroku --- Gorączka --- Cienie --- Po drugiej stronie świtu

Książka przeczytana do wyzwania:

__________________________________________________________

Teraz czas na zapowiedzi ;)

Postanowiłam, że co jakiś czas będę dodawała zapowiedzi, które mnie interesują, czyli książek, które mnie zaciekawiły, kontynuacji serii oraz pozycji, które muszę mieć. To zaczynam! 

Na mojej półce od dłuższego czasu leży sobie nowiutka, nieczytana książka "Dotyk Julii", jednak bardzo szybko się to zmieni. Jakiś czas temu dowiedziałam się, że wydawnictwo  Moondrive ma wydać kolejny tom serii. Zostało jeszcze 25 dni do premiery. Czasu na czytanie pierwszej części mam jeszcze sporo. Muszę powiedzieć, że okładka drugiej części mnie zachwyciła, mam nadzieję, że z treścią będzie podobnie. Więcej ciekawych informacji na temat wydania możecie znaleźć również na fanpage'u wydawnictwa na FB. Mam nadzieję, że "Dotyk" mnie zachwyci. Dodatkowo opis z okładki: 

"Julia z Adamem uciekają z kwatery Kom

itetu Odnowy i trafiają do Punktu Omega, przystani dla dzieci o szczególnych zdolnościach. Wreszcie są bezpieczni. Sielanka zakochanych trwa jednak krótko. Julia poznaje sekret, który może przekreślić ich wspólne marzenia o szczęściu…"

Teraz czas na zapowiedzi wydawnictwa Papierowy Księżyc(FB), który dzięki ciekawym pozycjom zaczyna się wybijać ponad inne przeze mnie preferowane. Wybaczam im lekkie niedociągnięcia czasowe, na dobre pozycje warto czekać. 

Na początek kontynuacja książki, która wprost mnie zachwyciła. "Król cierni", bo o nim mowa jest przeze mnie wyczekiwany. "Książę cierni" był pełen brutalności i niebezpieczeństw, miał swój klimat, na to samo liczę podczas czytania kontynuacji. A do tego ta okładka. Już ją uwielbiam. Opis też niczego sobie:

"Ziemia stoi w ogniu setki bitew, bo panowie i błahe królątka walczą o Rozbite Imperium. W długiej drodze ku pomszczeniu mordu na matce i bracie książę Jorg Ancrath odkrył, kto kieruje z ukrycia tą niekończącą się wojną. Dostrzegł toczącą się rozgrywkę i poprzysiągł, że zgarnie wszystkie stawki. Najpierw jednak musi rozstawić własne pionki, poznać zasady gry – i nauczyć się je łamać.

Armia sześciu narodów, licząca dwadzieścia tysięcy ludzi, maszeruje na bramy Jorga pod wodzą ukochanego przez lud herosa. Wszyscy porządni ludzie modlą się, by ten nieskalany bohater zjednoczył imperium i uleczył jego rany. Wszystkie znaki wskazują, że tak się stanie. Wszyscy dobrzy królowie wiedzą, że w obliczu przytłaczających przeciwności trzeba ugiąć karku, choćby po to, by ratować lud i ziemię. Ale Jorg nie jest dobrym królem.
Zmuszony stawić czoła nieprzyjacielowi wielokrotnie przewyższającemu go siłą, Jorg wie, że mu nie sprosta w uczciwej walce. Ale Jorg nie ma w planach uczciwej walki..."

Kolejna książka z wydawnictwa Papierowy Księżyc. Wpływ na odbiór ich książek ma według mnie również bardzo ciekawy fanpage. Jest na nim miło, wesoło, a do tego często pojawiają się interesujące akcje i konkursy. Warto wpaść. Często można tam się szybko dowiedzieć, dlaczego ich premiery są przesunięte na inny termin. Tak też się stało z kolejną książką, o której chcę wspomnieć. "Cierń i Kość" miała mieć premierę jakiś czas temu, jednak zostało to przesunięte, gdyż wydawnictwo nie dostało jeszcze mapki, która powinna znaleźć się w książce. Ostatnio widziałam ją już na ich FB, więc mam nadzieję, że premiera książki niedługo. Oczywiście, nie zapominam o opisie:

 "Ravka, niegdyś potężna i dumna, jest dziś otoczona przez wrogów i rozdarta przez Fałdę Cienia: pasmo nieprzeniknionej ciemności, w której czają się przerażające potwory. Niespodziewanie pojawia się nadzieja: samotna, młodziutka uciekinierka jest kimś więcej, niż się wydaje…

Alina Starkow nigdy w niczym nie była dobra. Kiedy jednak pułk, z którym podróżuje przez Fałdę, zostaje zaatakowany, a jej najlepszy przyjaciel Mal odnosi ciężkie rany, Alina musi coś zrobić. Odkrywa w sobie uśpioną moc, która ratuje Malowi życie – moc, która może też okazać się kluczem do wyzwolenia wyniszczonego przez wojnę kraju.
Potęga ma jednak swoją cenę.
Przemocą oderwana od wszystkiego, co jej znane, Alina trafia na dwór królewski, aby uczyć się na Griszę, członkinię władającej magią elity pod wodzą tajemniczego Darklinga.
W tym pełnym przepychu świecie nic nie jest takie, jakim się wydaje. Podczas, gdy światu grozi ciemność, a całe królestwo liczy na nieujarzmioną i nieprzewidywalną moc Aliny, dziewczyna będzie musiała się zmierzyć z sekretami Griszów… i własnego serca."

I jeszcze jedna informacja, dla zainteresowanych. Jeśli chciałabyś/łbyś zacząć czytać książki Janet Evanovich, to pierwszą część jej serii "Jak upolować faceta." można kupić za 10,99zł w lipcowym Glamour. Gazeta nieszczególnie mnie interesuję, ale książka może być ciekawa. ;)

Dobra, to już chyba tyle, nie męczę Was i uciekam.

Do napisania.