Zerwane zaręczyny

Do czego może doprowadzić miłość?

„Miłość to zagadkowa, potężna siła. Potrafi zmienić skończonego łajdaka w anioła i kogoś zupełnie przyzwoitego skłonić do zbrodni.”

Miłość to niebezpieczna gra. Czasem zdaję nam się, że kochamy, że jesteśmy dla tej osoby wstanie zrobić wszystko. Nie widzimy po za nią świata. Ale czy bylibyśmy w stanie zabić, by móc żyć szczęśliwie?

Elinor jest młodą kobietą zakochaną po uszy w Roddym, dalekim kuzynie. Razem się wychowywali, razem spędzali wiele czasu. Teraz planują ślub, jednak Robby nie podziela uczuć narzeczonej. Razem wyjeżdżają do wspólnej ciotki, by zaopiekować się nią w jej ostatnich chwilach. Ciocia Laura ma oddać im w testamencie swój majątek, jednak przedwcześnie umiera. Przed śmiercią powiedziała jednak, by przekazać jej wychowance Mary część pieniędzy. Okazuję się, że Robby zakochał się w dziewczynie. Zaręczyny zostają zerwane. Czy zdradzona kobieta zdolna będzie zdolna do wielkiej zbrodni?

„Zerwane zaręczyny” są kolejnym przeczytanych przeze mnie kryminałem Agaty Christie. Miałam i nadal mam to szczęście, że każdy kolejny całkowicie różni się od poprzedniego. Tym razem detektyw Poirot(jak na razie trafiam tylko na niego jako detektywa) musi znaleźć dowody na niewinność, oskarżonej pani Elinor Carlisle. Początkowo zostaje nam ukazana część rozprawy, później jak doszło do zdarzenia. Ciekawie, bo od razu wiemy, kto jest winny, ale czy na pewno?

„Miłość rzadko bywa rozsądna.”

W powieści tej spodobało mi się to, że autorka ukazała nam wiele związków. Pokazała, że miłość nie zawsze jest odwzajemniona, że zdarzają się jednostronne uczucia. „Zerwane zaręczyny” opowiadają wiele historii, ukazują tak zwaną miłość od pierwszego wejrzenia. Jednak uczucia te nie są szczęśliwe. Tu ukazana jest czarniejsza strona miłości. Z nią zawsze łączy się zazdrość, zawiść, gniew, lęk. One właśnie zostały tu wyolbrzymione i one cały czas były tłem zbrodni. Jednak czy tylko one?

Tym razem osoba mordercy nie zaskoczyła mnie tak jak w wielu poprzednich kryminałach. Podświadomie podejrzewałam tego człowieka. Ale znów Pani Agata zaskoczyła mnie ilością małych wskazówek, tym, co mogłam zauważyć, a nie zauważyłam. Kompletnie jednak zaskoczyła mnie osobowość tej osoby i wszystkie tajemnice z nią związane.

Uwielbiam zakończenia książek pani Christie, za jej wyjaśnienia. Dość często mimo, że rozumiem, kto zabił,

jaki miał motyw, umyka mi jakiś szczegół, a właśnie w tej krótkiej analizie znajduję wszystkie odpowiedzi, a do tego drobne poszlaki, które zostają podkreślone i skrzętnie wyjaśnione.

„Ludzka twarz to w gruncie rzeczy maska...”

Pan Poirot jak zwykle niezawodny, tu był raczej młodszy niż w poprzednim przeczytanym kryminale, wnioskowałam po opisach. Umysł jednak ten sam. Kolejna sprawa rozwiązana. Podziwiam tego człowieka. Potrafi doskonale podejść ludzi i rozmawiać z każdym, tak, że sami mówi to, co chcę. Niekiedy kłamią, ale co to dla detektywa. On potrafi oddzielić dobre ziarno od plew.

Jestem niezwykle zadowolona z kolejnej udanej lektury pani Christie. Książka nie pochłonęła mnie w pełni, ale pozwoliła spędzić miło czas. Jest to kolejny kryminał warty zapamiętania. Jestem pewna, że to nie koniec mojej przygody z pisarką.

Ocena: bardzo dobra

Autor: Agata Christie
Tom: -
Wydawnictwo: Dolnośląskie
Ilość stron: 236
Cena: 14,99zł
Data przeczytania: 2013-08-08
Skąd: pożyczone od znajomych

Inne książki Agaty Christie na moim blogu:

I nie było już nikogo/ Dwunastu murzynków  | Morderstwo w orient expressie | A.B.C. | Zbrodnia na festynie