Felix, Net i Nika oraz Bunt maszyn

„Niezależnie od oczekiwań innych powinniśmy zawsze być sobą i pozostać sobie wiernym”

Wyobrażaliście sobie kiedyś, że świat może już nie należeć do nad ludzi? Tworzymy roboty, które stają się coraz bardziej inteligentne, potrafią same decydować. Czy możliwy jest bunt? Czy dałoby się go opanować?

Felix, Net i Nika zwykli uczniowie Gimnazjum Numer Trzynaście imienia Stefana Kuszmińskiego w Warszawie. Każdego dnia chodzą grzecznie do szkoły, uczą się, starają się nie wpadać w kłopoty i nie robić nic niezwykłego. Jednak jak wiemy z doświadczenie, gdy przed czymś uparcie się bronimy samo do nas przyjdzie. Tak kłopoty to drugie imię przyjaciół. Ale przecież wszyscy za to ich kochamy.

„-Oskarżony ma się zwracać do mnie „wysoki sądzie”.

-Masz najwyżej metr pięćdziesiąt.

-Za chwilę dołożę ci mycie kibla... toalety za obrazę sądu. Oskarżony ma się zwracać do sądy „wysoki sądzie”. Takie są zasady i już.

-Więc niech wysoki są zwraca się do mnie „wasza genialność”.

Eryka zmierzyła go spojrzeniem równie ostrym jak krawędź czarnej grzywki sięgającej jej do połowy czoła.

-czy oskarżony rozumie powagę sytuacji?

-Rozumiem jej komizm. Nie wiem, czy wysoki są zaliczy tę odpowiedź.”[Net i Eryka]

Przyjaciele zostali wezwani do szkolnego sądu(projekt dyrektora, więcej potem), rozprawę prowadziła sędzia Eryka Surowiec. Przyjaciele musieli powiedzieć, dlaczego przykleili do napisu ze sklepiku szkolnego „smacznie, zdrowo, tanio” trzy NIE. Oczywiście było to oczywiste, ale rozprawa to rozprawa. Sprawa nie została rozstrzygnięta na jednym spotkaniu, następnego dnia miało się odbyć kolejne. Każde z nich miała ogromna masę żartów, dowcipów i docinków Neta, nie mogłam się powstrzymywać od śmiechu.

Ogólnie rzecz biorąc cała pierwsza część książki (rozdziały od 1-7) i ostatni rozdział były przepełnione śmiesznymi momentami, autor skupił się w nich na problemach nastolatków, ich normalnym życiu, lekkim  wprowadzeniu do wątku ta część była napisana z humorem i prostotą, nie mogłam się oderwać. Środkowa część (tzn. rozdział 8) były poświęcone tytułowi serii, to właśnie on obfitował w całą akcję, niebezpieczeństwa i problemy, wiele razy z przyjaciółmi były kiepsko. Często się o nich bałam, lecz wiedziałam, ze dadzą radę, zawsze sobie radzą. 

Najbardziej zaskakującą dla mnie przemianą była zmiana dyrektora Juliusza Stokrotki, stał się lepszy dyrektorem, czytał wiele poradników, chciał zmienić coś w szkole, najbardziej zadziwiło mnie to, że nauczył się obsługiwać komputer. Chciał wprowadzić wiele pomysłów, ale czy mu się udało?

Gdy przeczytałam z tyłu okładki: „przeczytajcie, a dowiecie się, kto odwiedził Nikę, jaką tajemnicę próbuje odkryć Net i z kim umawia się Felix.”, od razu sięgnęłam po książkę. Przyjaciele mieli między sobą sekrety, jednak w końcu się one rozwiązały, wszystko wyszło na jaw. Niektóre tajemnice były łatwe do rozwiązania, ale inne okazały bardzo, bardzo ciekawe, zagmatwane i nie wiedziałam do końca co się stanie.

Ósmy tom serii był tak samo dobry, jak wszystkie inne lub nawet lepszy. Czytałam go z przyjemnością, już nie mogę doczekać się, kiedy wypożyczę  kolejną część. „Świat zero” zapowiada się bardzo interesująco. Książka idealna dla młodzieży.

Ocena 9/10

Autor: Rafał Kosik

Tom: VIII

Wydawnictwo: Powergraph

Ilość stron: 464

Cena: 36,90zł

Data przeczytania: 2013-10-18

Skąd: biblioteka publiczna

Seria:

Gang Niewidzialnych Ludzi --- Teoretycznie Możliwa Katastrofa --- Pałac Snów --- Pułapka Nieśmiertelności --- Orbitalny Spisek --- Orbitalny Spisek 2. Mała Armia --- Trzecia Kuzynka --- Bunt Maszyn --- Świat Zero --- Świat Zero 2. Alternauci + Nadprogramowe historie