Chwila dla widza: Tajemnice lasu

Aktorzy na scenę

jeszcze w to nie wierzę,

ale spektakl zaraz zacznie się.

Baśń się rozpoczyna

choć to nie nowina,

przecież każdy słyszy dźwięki te.

Witają nas w lesie

pieśń się po nim niesie,

pozostaje tylko słuchać jej. 

(własna twórczość)

Tym oto akcentem zapraszam Was na wyprawę wraz ze mną po lesie.  Las to niebezpieczne miejsce, prawda? Na każdym kroku trzeba uważać. Mam już wkroczyć na jego tereny, lecz odwracam się w lewo, skąd dolatuje przepiękny zapach, widzę chatkę, w jej pobliżu piękny ogród, warzywa i owoce aż proszą się o zerwanie. Myślę, że może jeszcze nie czas na wejście na pałacie boru, muszę zabrać coś na drogę. Okazuje się, że mały domek jest piekarnią, że sklep jednak jest pusty. Co się dzieje? 

Trudno będę musiała obejść się smakiem. Ruszam dalej. Las przede mną zaprasza mnie do siebie. Wchodzę i wprost nie mogę uwierzyć, ile skrywa sekretów. Patrzę na odjeżdżający powóz z trzema damami w środku, ale mam dziwne wrażenia, że kogoś w nim brakuje. Spoglądam nieopodal i widzę piękną dziewczynę, choć umazaną i w łachmanach, jak biegnie w przeciwną stronę, idę za nią chwilę, a ona wypłakuje się pod drzewem. Nagle wstaje i na jej ciele pojawia się najpiękniejsza suknią, jaką widziałam. Całkowicie się zmieniała, fryzura, strój...  Wyglądała jak księżniczka, pewnie wybiera się na bal, o którym tyle się teraz mówi.

Podczas tej sceny zastanawiałam się, na co ja poszłam...?

Idę dalej i nagle widzę chłopca prowadzącego krowę, była niezwykle biała, biała jak śnieg, jej czystość aż raziła, nagle przed chłopcem pojawiają się dwie osoby, rozmawiają i dają coś chłopcu, a ten oddaje im krowę, choć widzę, że z wielką niechęcią. Może ta krowa była jego przyjacielem... Trudno powiedzieć. Ciekawi mnie, co dostał, co trzyma w ręce, zwierzę było naprawdę niezwykle. Podążam za nim kawałek, a on dociera do domu i wita się z matką, ta na pewno nie jest zadowolona, wyrzuca to, co dostał i wchodzi do domu wciąż krzycząc. Biedny chłopak, nie ma lekkiego wieczora. Mam już odchodzić, kiedy widzę, że z rzuconych przedmiotów coś wyrasta i to szybko, niezwykle szybko... Rośnie wysoko i jest niezwykle grube, ciekawe, do czego to doprowadzi...

Znów odchodzę. Widzę kolejną postać - małą dziewczynkę w czerwonym płaszczyku, które nic nie robi sobie z towarzystwa wilka. Rozmawiają, śmieją się, zrywają kwiatki... Już mam podejść i ją ostrzec, kiedy wilk odchodzi i zostawia ją samą, a ona rusza w innym kierunku. Mam nadzieję, że nic jej nie będzie. Również postanawiam odejść z tego miejsca.

Las robi się coraz mroczniejszy, trafiam na bagna i słyszę cudownie śpiewający głos, nie wiem, kto go wydaje, ale kieruję się w jego kierunku. Spoglądam na piękną kobietę z długim warkoczem, tak długim, że mogłyby nim się podzielić z cztery kobiety, a i tak miałyby je do kolan. Stoję w szoku i patrzę na wieżę. A ta nie ma drzwi, dopiero teraz docierają do mnie smutne tony melodii, już mam krzyknąć, zawołać ją, gdy słyszę inny głos i dziewczyna odpowiada. Nic tu po mnie, podążam z innym kierunku.

Najlepsza rola!

Poznałam już wiele tajemnic lasu, wiele dziwnych, często niepokojących zjawisk, których nie mogę sobie teraz wytłumaczyć. Idę się przespać, jednak raz patrzę w górę, na księżyc wysoko. Patrzę na jego kolor i przecieram oczy, jest w jednej trzeciej zasnuty niebieską mgłą... Co tu się dzieje?

Podczas dalszych wędrówek po lesie poznawałam coraz więcej faktów, które łączyły się w mojej głowie w niesamowitą historie. Dowiedziałam się, że wiele z postaci powiązanych jest z jedną osobą. Postacią wiedźmy, jak się okazało tej od pięknego ogrodu blisko piekarni(dobrze, że jednak nie zerwałam owoców z jej drzew, źle to znosi). Pojawił się też olbrzym i to nie jeden, całe miasto szalało, książęta nagle gdzieś zniknęli, okazało się, że uratować nas mogą tylko spotkane przeze mnie wcześniej postaci. Ale, czy jak sobie poradzili, jak się zakończyły ich historie na pewno nie zdradzę. To pozostanie tajemnicą moją i jak również tajemnicą niebezpiecznego i mrocznego lasu... 

Deppa bym nie dodała... 

Wrażenia po seansie

  "Tajemnice lasu" to film, który chciałam zobaczyć, od kiedy tylko się o nim dowiedziałam. Historia mnie zafascynowała, bo kocham baśnie. Początkowo wszystko się zgrywało. Była to jednocześnie opowieść dobrze znana, która czerpie motywy z baśni, a z drugiej strony znacznie zmieniona, przez co zaskakująca.

Pierwsze sceny nie były wielkim zaskoczeniem, gdyż otrzymałam mieszankę różnych opowieści i poznawałam bohaterów. Wszystko zgrywało się ze znanym schematem, a postaci doskonale odwzorowywali role księżniczek, książąt i innych postaci z bajek, jakie serwuje nam Disney. Jednak im dalej w las tym...

... poznawałam całkiem nowe oblicza bohaterów. Co niekiedy wywoływało salwy śmiechu, niekiedy lekkie zmiesmaczenie, choć najczęściej budziło podziw, bo mimo zachowania konwencji baśniowych, bohaterowie zyskiwali cechy współczesnych ludzi, które nie zawsze ukazywały ich w najjaśniejszym świetle. Zmiany, które mogłam obserwować były co najmniej intrygujące.

Sploty wydarzeń tak samo jak cały film początkowo nie powodowały zdziwienia, później jednak się to zmieniło i całkowicie nie wiedziałam, co będzie dalej się działo. Czyste szaleństwo. Nie będę ukrywać, że się nie śmiełam, bo tak nie było. Wielokrotnie z powodu nierozgarniętych bohaterów lub ich dialogów(których na pewno wolałabym nie pozywać dzieciom...) zaśmiałam się z koleżanką do rozpuku. Były wręcz sceny, w których zastanawiałyśmy, co my tu robimy...

Ogólnym rozrachunku, jeśli przymknąć by oko na niektóre zbyt groteskowe sceny, które kłócą się nawet z światem baśniowym, film mógłby mi się spodobać. Tak wyszłam lekko zawiedziona. Wolałabym, by film, albo całkowicie zaskakiwał zmienioną fabułą, albo był produktem dla całej rodziny, gdzie wszystko byłoby niczym ekranizacja dzieł braci Grimm. Tak wyszło trochę niekonsekwentnie.

Na koniec poruszę kwestię bohaterów. Niektóre role wręcz mnie przerażały. Szczególnie mowa tu o księżętach, byli dla mnie postaciami z kosmosu, nie mam pojęcia jak objąć ich słowami. Zdecydowanie nie było to jednak pozytywne zaskoczenie. Streep zagrała fenomenalnie, byłam nią zachwycona, wspaniały głos, cudowne odegranie postaci, ciągłe zmiany - wspaniałe! Depp wypadł nieźle, choć nie miał za wielkiej roli, za mało, oj za mało go było. Co do reszty postaci było przyzwoicie, choć poza Czarownicą nie miałam się niestety kim zachwycać.

"Tajemnice lasu" były intrygującym filmem, ale z pewnymi minusami. Nie powiem, że nie podobał mi się lub podobał, gdyż nigdy nie widziałam podobnego widowiska i trudno mi to do czegokolwiek zakwalifikować i porównać... Wiem jedynie na pewno, że chcę obejrzeć musical.


Reżyseria: Rob Marshall 
Scenariusz: James Lapine

Część: -
Produkcja: USA

Czas trwania: 2h 4min

Data premiery: 8 grudnia 2014 (świat), 

13 lutego 2015 (Polska) 

Data obejrzenia: 2015-01-21

Bohaterowie:

Meryl Streep Czarownica

Emily Blunt Żona Piekarza

James Corden Piekarz

Anna Kendrick Kopciuszek

Chris Pine Książę Kopciuszka

Johnny Depp Wilk

Trailer:

Czy podoba Wam się ta trochę inna forma recenzji? ;)