Recenzja łączona: "Hopeless" i "Losing hope"

Dzielić ból... 

Pierwszy raz w mojej blogowej karierze mam Wam do zaprezentowania recenzje jednocześnie dwóch książek. Spowodowane jest to w głównej mierze tym, iż tomy te są całością. Tylko razem odtwarzają historię dwojga, a może nawet trojga ludzi, którzy wiele przeszli i którzy musieli sobie radzić z wielkimi problemami, ponad ich barki. Dwie strony medalu, trzecia poznana po części, znajdująca się w tle. Każde z nich przeżyło historie inaczej, każde z nich na swój sposób próbowało się obwiniać, a jednocześnie z tym walczyć.

"Hopeless" i "Losing hope" to powieści napisane przez Collen Hoover. Choć w mojej biblioteczce najpierw pojawiła się drugą z wymienionych, to w pierwszej kolejności sięgnęłam po "Hopeless". I cieszę się, że tak zrobiłam, gdyż mogłabym zdradzić sobie całą tajemnice, nie czuć zdenerwowania i niepewności, co do zachowania postaci. Zaznaczam, najpierw przeczytajcie "Hopeless", później "Losing Hope", nie zmieniajcie kolejności, nie psujcie sobie radości z czytania!

"Nie będę życzyć sobie idealnego życia. Rzeczy, które przewracają cię w życiu są testami, zmuszają cię do wybrania pomiędzy poddaniem się i leżeniem na ziemi, a otarciem kurzu i powstaniem jeszcze wyżej niż stałeś zanim zostałeś przewrócony. Wybieram stanie wyżej." (Hopeless)

Książki opowiadają o dwóch młodych osobach, Sky i Holderze. Ona prowadzi szczęśliwe życie, on zmaga się z przeszłością. Nie wiedzą jednak, że wiele ich łączy. Pierwsze ich spotkanie w sklepie wywołuje mieszane uczucia u obojga. Holder widzi w niej zaginioną przyjaciółkę z przeszłości, Sky zaś pierwszy raz COŚ poczuła patrząc na chłopaka. Żadne z nich łatwo nie odpuszcza, więc nawet to niepokojące pierwsze spotkanie nie pozwoli im o sobie zapomnieć, nie pozwoli im przestać o sobie myśleć.

Poznając te dwie powieści weszłam do głów dwóch osób. W życiu również zdarza się, że dwie osoby mają zupełnie inny pogląd na zdarzenia, ale tutaj mogłam dokładnie dowiedzieć się jak pewne kwestie są odbierane przez dwoje ludzi, którzy się nie znają, ale jednocześnie nie są sobie obcy. Jak próbują się zrozumieć, jak często irracjonalnie odbierają drugą część opowieści, jak rożnie interpretują sytuacje.

Najpierw bliższa stała mi się Sky, dzięki temu iż to ona była narratorką "Hopeless". Główna bohaterka była silną, niezależną, choć zamkniętą na wrażenia osobą. Była odosobniona, uczyła się w domu, miała jedną przyjaciółkę, nie miała chłopaka, choć nie były jej obce pocałunki i spotkanie z nimi sam na sam w jej sypialni. Jej największym problemem było to, że choć była dotykana, tulona, nigdy nie potrafiła nic poczuć. Była bierna i jakby odległa, od tego co sie z nią wtedy działo. Poza tym drobnym faktem jest szczęśliwa. Ma kochającą matkę, która zaadoptowała ją, kiedy była dzieckiem, nie znała swoich biologicznych rodziców, wiedziała, że matka zmarła. Sprzed adopcji nie pamięta wiele, jednak nie chcę się dowiadywać, nie musi.

Podczas kolejnej lektury osobą prowadzącą powieść został Holder. W pierwszej powieści był on bohaterem w dużej mierze zagadkowym, dopiero końcowe rozdziały rozjaśniały nam problemy, z jakimi musiał się zmagać, jego wahania nastojów, częste wybuchy, które były powodowane zdecydowanie innym zachowaniem niż można by było podejrzewać patrząc na nie oczami Sky. Dean w "Losing Hope" od razu odkrywa karty. Poznajemy tajemnice sprzed lat, z którą wciąż się zmaga, jak również chwile zaraz po śmierci siostry, niezwykle mocne i bolesne w odbiorze. O tych bolesnych chwilach, o tych trudnych momentach ma mu przypominać jego tatuaż Hopeless(beznadziejny).

„Czasami miłość matek i braci nie wystarcza, żeby kogoś wyciągnąć z koszmaru. Musimy pogodzić się z tym, że tak to już jest. Nasz żal i poczucie winy tego nie zmienią.” (Losing Hope)

Źródło

Postaci nie są beznadziejnymi zakochanymi wciąż myślącymi o ukochanej osobie, ale zmagają się z trudnościami i wiele przechodzą. Sky jest silna, nawet zdarzenia, które poznaje podczas końcowych stronic nie pozwalają jej na załamanie. Holder zaś trzyma się dzielnie cały czas, zmaga się z przeszłością, z własną bezradnością, ale w tych najmroczniejszych momentach jest dla Sky podporą.

Nie myślcie jednak, że ich znajomość to same wspaniałe chwile, wydarzenia, którymi mógłby kierować się każdy związek. Początkowo ich relacja opiera się w większości na kłótniach, niedopowiedzeniach i sekretach. Tajemnic jest wiele, w dużej mierze to one stoją na przeszkodzie do pełnego połączenia. Dużo trudniejsze, kiedy jest wyszły na jaw, były one dla Sky, dlatego właśnie cieszę się, że to "Hopeless" czytałam jako pierwsze, to Holder wiele ukrywał, wiele zatajał i to on ranił, choć często w dobrej wierze.

"Wmawiam sobie, że to był tylko zły sen, i oddycham. Oddycham po to, żeby się upewnić, że jeszcze żyję, ponieważ to wcale nie wygląda na życie." (Hopeless)

Historia Sky, Holdera, jego siostry, tak jak mówi tekst na okładce, opowiada o różnych drogach poradzenia sobie z ciężkimi przeżyciami. Droga Les była chyba jedną z najcięższych, nie mogę potępiać jej, że tak wybrnęła z sytuacji, jednak było to pójście na łatwiznę, a dodatkowo krok, który ranił wszystkich w jej otoczeniu. Sky próbowała wszystko wypierać i długo jej się udawało. Holder zaś wszystko musiał nosić na wierzchu, nie ukrywał swojego bólu, wciąż się z nim zmagał. Trzy kierunki, trzy odmienne podejścia, a wszystko po to, by zwyciężyć z własnymi demonami.

Źródło

Ich walkę najlepiej oddawały dodane do książek pomiędzy zwykłymi tekstami: wspomnienia Sky i listy Holdera. Dziewczyna, co jakiś czas przypominała sobie coś, co miało miejsce jeszcze przed jej adopcją, co wyparła ze swojej pamięci, a my wraz z nią sklejaliśmy fragmenty, by dojrzeć w nich sens. Chłopak pisał do swojej siostry. Wszystkie były adresowane do Les i opowiadały o życiu Holdera, ale zwłaszcza o jego uczuciach, wspomnieniach związanych z ich wspólnymi chwilami, obawami i wszystkim, tym co chciałby powiedzieć siostrze, ale nie było mu to dane. Oba te aspekty zgrywały się doskonale z treścią i kompletnie nie widzę obu powieści bez ich udziału.

Kończąc już moje wywody poruszę kwestię tytułów. Nie wiem dlaczego, ale zamieniłabym je w powieściach. Hopeless zdecydowanie bardziej pasuje mi do drugiej książki, tej poświęconej Holderowi, gdyż to właśnie on nosił ten znak na własnym ciele, to on był jego twórcą, kreatorem i to on doskonale wiedział, z czym chciała połączyć te słowa. Losing Hope pasuje mi do pierwszej książki, do postaci Sky i do tego, co przeżyła.

„Zaznałem w życiu wielu porażek. 

Byłem też świadkiem wielu złych zdarzeń. 

Lecz nigdy nie dałem się życia zawiei, 

Bo miałem swój mały promyk nadziei.” (Hopeless)

Skoro przedstawiłam Wam już ten problem, przystąpię do opisania moich wrażeniach na temat okładek. Zdecydowanie bardziej podoba mi się okładka "Hopeless". Silne ramiona z wytatuowanym napisem i dziewczyna, która się w nich zatraca, to cała ta powieść, bo bez wsparcia trudno by było przejść to, czego doświadczyli bohaterowie. "Losing hope" zdecydowanie odbiega od pierwszej wersji i niestety gdyby nie grzbiet wydawałaby się kompletnie nie połączona z poprzedniczką. Szkoda, że to nie te same postaci, jednak z twarzą chłopaka.

Lektura książek Colleen Hoover była niezwykłym doświadczeniem. Historia bolesna, momentami przewidywalna, ale taka, którą chcę się czytać, mimo że wie się, co wydarzy się dalej. Holder i Sky pasują do siebie doskonale, są dwoma połówkami i czytając ich burzliwą historie wiele razy marzyłam, by wreszcie im się udało, by zaznali szczęścia. Jak dokładnie się to skończyło dowiecie się czytając jedną z powieści lub dwie. Pamiętajcie, że "Hopeless" to jedynie część opowieści, którą może dopełnić tylko "Losing hope".
Ocena: bardzo dobra[5/6]

Autor: Colleen Hoover

Tom: I 

Wydawnictwo: Otwarte

Ilość stron: 384, 360

Cena: 34,90zł

Data przeczytania: 2015-01

Skąd: własna biblioteczka