Bitwa w labiryncie

Żywe więzienie

Czy znajdzie się tu ktoś, kto nie zna mitu o Dedalu i Ikarze? Myślę, że każdy choć o niej słyszał i wie mniej więcej, o co w niej chodzi. Niedawno miałam okazje czytać książkę Ricka Riordana zatytułowaną „Bitwa w labiryncie”, czwartą część z serii Percy Jackson i Bogowie Olimpijscy. Jak pewnie się domyślacie krótki wstęp nie był bezpodstawny, bo opowieść nawiązuję do postaci Dedala, do jego dział i oczywiście wspomnianego wyżej mitu. Jeśli w mojej ulubionej serii, a pisze tu, właśnie o Percym miałabym wybierać ulubiony tom to zdecydowanie postawiłabym właśnie na ten!

„Z ludźmi trudniej się pracuje niż z maszynami.

A kiedy człowiek się zepsuje, nie da się go naprawić.”

Dzień otwarty w nowej szkole, tym razem Percy miał nic nie zniszczyć, miał nie sprawiać kłopotów. Jak pewnie wiecie jednak nie udało mu się to. Kłopoty to jego specjalność. Percy nieoczekiwanie spotyka Rachel, śmiertelniczkę, którą prawie przeciął mieczem, a właściwie zrobiłby to, gdyby nie działał on jedynie na potwory. Tamtym razem dziewczyna uratowała go z opresji i tym razem jest podobnie. Rachel ostrzega go przed niebezpiecznymi empuzami, którą wysysają krew z młodych herosków. Razem z dziewczyną jednak udaję mu się uciec.

Percy przedwcześnie udaje się do obozu herosów, a tam czeka go nowa misja. Razem z Annabeth, Groverem i Tysonem wyruszają, by powstrzymać Luke’a przed znalezieniem i wykorzystaniem Dedala ukrywającego się w labiryncie. Podróż przysporzy im wielu niebezpieczeństw. Czy uda im się wykonać plan?  Czy znajdą wyjście z labiryntu?

Kompletnie nie wiem, co mam napisać, bo ten tom jest po prostu bezapelacyjnie najlepszy i dla mnie po prostu jest to oczywiste. Przygody, masa akcji, niesamowite historie i wiele nowych postaci oraz wątków. Rick Riordan w tak małej ilości stron(nie oszukujmy się książka jest dość cienka) zawarł niezwykle wiele treści, która jak zawsze została okraszona niemałą dawką humoru. Jednak, co w niej mnie tak urzeka? Nie mogę Wam jedynie powiedzieć, że całokształt, bo to byłby raczej mało dokładny opis, więc spróbuję zagłębić się w szczegóły.

„-Tędy – oznajmiła.

- Skąd wiesz? – zapytałem.

- Z dedukcji.

- To znaczy... że zgadujesz.

- Chodźmy – powiedziała.”

Zdecydowanie najlepsze w książce było to, że każda strona dawała kolejną masę przygód, nie było chwili wytchnienia. Akcja toczyła się wielotorowo, bo Grover szukał Pana, Percy i Annabeth próbowali przechytrzyć Luke, a do tego wciąż trafiali na nowe przeszkody i przerywniki podróży. Najprzyjemniejszym miejscem była dla mnie wyspa Ogigi, którą zawsze wspominam miło, gdy tylko patrzę na ten tytuł. Tamta historia niezwykle mi się spodobała, a do tego wprowadza lekkie zawirowania miłosne w życiu Percy’ego. Ale przejdźmy dalej. Sam labirynt skrywa niesamowicie wiele niespodzianek i pokazuję nam niesamowite i tajemnicze miejsca. Pamiętna walka Percy’ego z gigantem, spotkanie sturakiego(naprawdę było mi go żal) to wszystko i jeszcze więcej zostało zawarte w tej krótkiej, ale treściwej opowieści.

Jednak ta historia to nie tylko przygody, szybka akcja, ale również niesamowici i nietuzinkowi bohaterowie. Często mam tak, że potrafię zżyć się z bohaterami i szczerze ich pokochać, ale rzadko mam takie uczucie, że chciałabym ich wszystkich przytulić i dokładniej poznać. Uwielbiam ich. Nie będę ukrywać, że kiedy czytałam ja w gimnazjum byłam zakochana w Percym, Nico’u w sumie to większości męskich postaci, ale jak tu ich nie uwielbiać? 

Podczas tej historii pojawia się również wiele nowych postaci, zdecydowanie na plus oceniłabym tajemniczą postać Dedala, naturalną i lekko oderwaną od rzeczywistości Rachel oraz oczywiście boską Kalipso. Gdybym listy tej nie skończyła w tym momencie mogłaby ona się ciągnąć naprawdę długo. Czytając często czuję jakby to byli moi starzy przyjaciele z tą serią nie da się nie zżyć.

„Ale pamiętaj, chłopcze, że każdy uczynek bywa równie potężny jak miecz. Jako śmiertelnik nie byłam nigdy wielkim wojownikiem, sportowcem ani poetą. Tylko wytwarzałem wino. Ludzie w mojej miejscowości śmiali się ze mnie. Mówili, że nigdy niczego nie osiągnę. A spójrz na mnie teraz. Czasami małe rzeczy mogą stać się prawdziwie wielkie. ”

Muszę również wspomnieć o nawiązaniach do mitologii, wcześniej nie zważałam na nie czytając, traktowałam je jako tło. Jednak tym razem ponownie czytając książkę zaczęłam wypisywać sobie bogów, istoty, których wcześniej nie znałam, robiąc sobie takie notatki, myślę, ze można się wiele nauczyć. Podczas następnego czytania serii(bo wiem, ze na tym nie koniec) spróbuję znaleźć ich jeszcze więcej.

Jak zawsze na koniec sprawa okładki. Oczywiście, po pierwsze doskonale zgrywa się ona z resztą oprawy graficznej serii, a po drugie jest doskonale dopasowana do historii i ukazuję naprawdę istotną scenę. Myślę, że tak jak ten tom i ją mogę wyróżnić jako moją ulubioną.

Podsumowując, kolejne spotkanie z twórczością Pana Ricka było dla mnie tak samo przyjemne jak każde poprzednie. Ta historia rośnie wraz ze mną i myślę, że zawsze będzie mi bliska. Wędrówka po labiryncie wciąż mnie zaskakiwała i ogromnie cieszyła, mam nadzieję, że przeżyję ją jeszcze nie raz.

Ocena: świetna(bezapelacyjnie!)

Autor: Rick Riordan

Tom: IV

Wydawnictwo: Galeria Książki

Ilość stron: 364

Cena: 34,90zł

Data przeczytania: 2013-11-02

Skąd: biblioteka publiczna

Seria Percy Jackson i Bogowie Olimpijscy: 

Złodziej pioruna --- Morze potworów  --- Klątwa tytana --- Bitwa w labiryncie --- Ostatni Olimpijczyk + Archiwum herosów + Przewodnik po świecie herosów

Seria Olimpijscy herosi:

Zagubiony heros --- Syn Neptuna --- Znak Ateny  --- Dom Hadesa --- The blood of Olympus + Pamiętniki herosów

Książka przeczytana do wyzwań:

_______________________________________________________

PS. Zapraszam na mój FP na FB. klik!

PSS. Dziękuję serdecznie za tak liczną ilość obserwatorów, jestem zaszczycona. Zbliża się rok bloga, 20000 odwiedzin, myślę, ze niedługo czas na konkurs. ;) Już szykuję książki. Mam nadzieję, że będzie w czym wybierać. ;)