Chwila dla widza: "W głowie się nie mieści"

Oni siedzą w mojej głowie!

Od kiedy tylko obejrzałam zwiastun tej produkcji wiedziałam, że muszę obejrzeć cały film. Uwielbiam bajki, a te Disneya zwykle są naprawdę oryginalne i z radością do nich wracam nawet po latach. Kiedy weszłam na salę pierwsze, co mi się rzuciło w oczy to ilość miejsc zajętych przez rodziców z dziećmi. Spodziewałam się jednak tego. Z koleżanką byłyśmy jedynymi osobami w naszym wieku, więc wyróżniałyśmy się z tłumu. Dzieciaki wiele razy mnie rozśmieszały, te w okół mnie potrafiły ciekawie skomentować sytuację, kilka razy to one doprowadzały mnie do śmiecju. ;)

"W głowie się nie mieści" opowiada o emocjach, o tych które siedzą w naszej głowie. Film toczy się dwutorowo. Jednocześnie obserwujemy zmagania rodziny z ich problemami, z drugiej strony patrzymy na działania małych ludków(emocji), które próbują wszystkiemu zaradzić i sprawić, by nasze życie nie popadło w całkowitą obojętność i apatię.

Oba aspekty przypadły mi do gustu i wydały się niezwykle czarujące. Film nie był na siłę zabawny, ani smutny. Nie był w ogóle naciągany. Oglądałam go z ciekawością, wspominając lata dzieciństwa, śmiałam się może mniej niż dzieci wokół mnie, ale bawiłam się doskonale. Do tego pod koniec filmu naprawdę łezka zakręciła mi się w oku. Historia była życiowa, a przez to jeszcze bardziej poruszała odbiorcę.

Głównym problemem były tu emocje towarzyszące zmianom, jakie nastają w naszym życiu. Główna bohaterka, Riley, wraz z rodzicami przeniosła się do nowego miasta. Zmiana domu, starta przyjaciół, lęk przed nową szkołą i brak ukochanego hobby sprawiły się w umyśle dziewczynki zaczęły następować ogromne zmiany.

Przedstawiam Wam emocje!

Umysł dziewczynki był istną bazą, znajdował się w niej kontroler, wiele półek, na których znajdowały się codzienne doznania. Wszystkim zaś kierowały emocje w postaci: Radości, Smutku, Złości, Odrazy i Strachu. Każde z nich było doskonałym odwzorowaniem charakteru, jaki miało definiować.
Na ich czele stała Radość, która w życiu dziewczynki pojawiła się jako pierwsza, widziała zawsze wszystko w jasnych barwach i wciąż rozpierała ją energia. Smutek nigdy nie widziała jasnych stron, ale wydawała mi się najbardziej wieloaspektową postacią. Złość był nadpobudliwy, Strach zawsze panikował, a Odraza była niezwykle uszczypliwa i obrażalska.

Trzy emocje wymienione na końcu odpowiadały za aspekt humorystyczny. W największym stopniu jednak był on wywoływany przez emocje, które komunikowały się pomiędzy osobami. Jak ta sytuacja przy stole(trailer poniżej). Kilka razy w filmie podobne momenty się trafiały i równie często pojawiał się wtedy uśmiech na moich ustach.  Radość i Smutek zaś były bohaterkami, które miały przebyć długą drogę i wiele doświadczyć, by zrozumieć, co tak naprawdę powinno kierować życiem Riley.

Film jest obrazem dojrzewania dziecka, któremu w pierwszych etapach życia towarzyszy jedynie szczęście i miłość rodzinna(oczywiście to lekko naciągana wizja). Zmiany jednak doprowadziły do zburzenia murów odgradzających inne emocje od kierowania losem dziewczynki, a przez to do zmian nie tylko w jej umyśle, ale również w całym życiu.
Zastanawiające w całym tym wymyśle było jedynie to, dlaczego wcześniej to Radość kierowała resztą doznań. Czy dzieciństwo to naprawdę pasmo samych radości? 

To ujęcia z krótkometrażowego filmu "Lawa".

Przed filmem miałam szansę oglądać i słuchać krótkometrażowego filmu "Lawa". Na początku jego zamysł wydawał mi się komiczny, ale gdy zaczęłam oglądać dalej historia i muzyka mnie oczarowały. Filmik bowiem opowiadał o poszukiwaniu miłości, a cała jego treść była przedstawiona jako słowa piosenki, która szybko wpadała w ucho. 

Nie żałuję wybrania się na film, a nawet jestem nim oczarowana. Był naprawdę uroczy. "W głowie się nie mieści" łączył wszystkie emocje, jakie tylko mogą siedzieć w człowieku. Odczuwałam smutek, radość, śmiałam się do rozpuku, a później miałam wilgotne oczy.

Twórcy głęboko zagłębili się w ludzka psychikę, pod osłoną dziecięcej animacji ukryli wiele przesłań, które trafią nie tylko do dzieci, ale również do starszych oglądających wraz z nimi. Jestem pewna podziwu dla wyobraźni twórców, ich obrazowaniu i przedstawieniu tego, co może siedzieć w naszej głowie.
Jeśli jesteście przynajmniej tego ciekawi, serdecznie polecam!

I nasza główna bohaterka na koniec. 

Reżyseria: Pete Docter
Scenariusz: Pete Docter i inni
Część: -

Produkcja: USA

Czas trwania: 1h 42min

Data premiery: 18 maja 2015 (świat), 

1 lipca 2015 (Polska) 

Data obejrzenia: 2015-07-07

Trailer: