My Time

CZEŚĆ~! Jako pierwsze chciałam napisać, że jest mi wstyd i bardzo Wam przepraszam za moją nieobecność przez dwa miesiące. Sporo się działo, mimo to bardzo żałuję, że nie miałam czasu tutaj dla Was pisać. Maj to czytelniczy miesiąc, zapowiadają się targi w Warszawie, stąd uznałam, że chciałabym chociaż przed nimi się z Wami skontaktować i jako że na pewno wybiorę się choć na jeden ich dzień, to chciałam też po prostu napisać Wam o tym tutaj. Jako że postanowiłam, że będzie to podsumowanie marca i kwietnia cofnijmy się na chwilę i wróćmy do tego, co się u mnie działu podczas tych miesięcy. W pierwszy weekend marca pojechałam z koleżankami do Lublina, właściwie na jedną noc, ale miło spędzoną. Z zabawniejszych rzeczy w pracy z okazji dnia kobiet miałyśmy z koleżankami zajęcia z jogi twarzy. Kolejny weekend spędziłam w Radomiu i tam spotkałam się ze znajomymi z liceum. 11 marca poszłam na spektakl „Dobrze się kłamie w miłym towarzystwie”. Następnie pojechałam do Krakowa, by 15 spędzić week

Nie wiem, czy będzie to stała seria, ale chciałam w niej opisywać filmy/seriale, które uważam, że nie zasłużyły na całą recenzję, ale po prostu szkoda, by nawet krótko o nich nie wspomnieć. Seria jest robocza, więc wszystko może się jeszcze zmieniać, na razie nie mam pomysłu, co chciałabym dokładnie w niej opisywać, więc zamysł będzie ewoluował.  Skuszona reklamą na Netflix włączyłam film „Kochanka. Stalkerka. Zabójczyni”. Był to fabularyzowany dokument na podstawie prawdziwej historii, która przydarzyła się pewnemu mężczyźnie w Wielkiej Brytanii podczas prób randkowania na portalu po rozwodzie. Przyznam się, że liczyłam na historię pokroju „Oszust z Tindera”, jednak otrzymałam coś mniej zajmującego. Właściwie nawet na tyle nieciekawego, że oglądałam w przyspieszeniu 1,5, by szybciej skończyć. Przez to jak prowadzona była historia, nie miałam ogromnych pokładów współczucia do poszkodowanego. Film przez wywiady zza kulis trochę pokroju trudnych spraw.  Wspomnieć chciałabym Wam także o „

W lutym oglądałam naprawdę wiele filmów, które są warte opisania ich dla Was na blogu. „Bracia ze stali” należą do tej kategorii. Już na wstępie powiem, że jest to jeden z lepszych filmów, które widziałam w lutym. Nie ukrywam, że był to jeden z tych tytułów, które bardzo chciałam zobaczyć, który odrobinę sprawdziłam jeszcze przed seansem. Wiedziałam, że historia oparta jest na faktach, opowiada o istniejącej rodzinie, jednak nie znałam jej losów, więc z ciekawością osiadłam na fotelu w kinie i poznawałam  ich historię. A historia okazała się naprawdę dramatyczna.  Film rozpoczyna się w czerni i bieli, kiedy to obserwujemy trudne początki kariery wrestrela - ojca rodu  Von Erichs . Nigdy nie osiągnął on tytułu, który zamierzał, stąd swoje ambicje zaczął przelewać na synów. Każdy z nich, według niego, by coś osiągnąć, powinien być powiązany ze sportem. W tle jednak wciąż pobrzmiewa echo klątwy, która ponoć ma obciążać ich rodzinę. W czasie oglądania sami zaczynami się zastanawiać, czy na

  Kochani, przez weekendowy wyjazd nie miałam, kiedy podzielić się z Wami podsumowaniem lutego. Luty minął dość szybko, naprawdę nie zorientowałam się nawet, kiedy był już 29 i właściwie powinnam zbierać się do opisywania Wam, co się u mnie wydarzyło. Jak widzieliście po recenzjach, luty był głownie miesiącem kina, po zakupie unlimited byłam w kinie aż 11 razy! Wiem, szaleństwo, ale tak wyszło. Sezon oskarowy, premier było naprawdę sporo i tak właśnie wyszło. Trochę niżej wypiszę listę. W lutym udało mi się wybrać na kpopowy koncert, lekko chora po poprzednim wybrałam się na Everglow , jedynym problemem było to, że nie mogłam śpiewać, bo bolało mnie gardło. Ale koncert był naprawdę spoko, miałam świetne miejsce obok filaru. Będę go pozytywnie wspominać. Poza tym miałam urodziny, więc piekłam ciasto do pracy, czy wyszłam na pyszne hinduskie jedzenie. Luty trochę sprawił, że rozpłynęły się moje plany, jeśli chodzi o książki, ale chcę wrócić do stałego trybu w marcu. Przeczytane książki:

Jak sam autor wspominał seria o komisarzu Forście miała być jedynie trylogią. Popularność serii pomogła jednak dopisać jeszcze trochę do losów policjanta. Wspominam o tym, bo lata temu przeczytałam właśnie 3 pierwsze książki i właściwie na tym skończyłam swoją przygodę z cyklem. Serial jednak wzbudził ponownie moją ciekawość i chciałam się przekonać, ile z dwóch tomów zostało zaczerpnięte, bo kompletnie już książek nie pamiętałam. A jak się zacznie to trudno się oderwać, muszę to przyznać.  Na krzyżu na Giewoncie zostaje odnalezione ciało z monetą w ustach. Komisarz Forst bada tropy, by znaleźć sprawcę, który poczyna sobie coraz śmielej. Liczba morderstw wzrasta. Okazuje się, że nie wszyscy chcą jednak, by to właśnie Forst prowadził sprawę. Czyżby seryjny morderca miał popleczników gdzieś wyżej?  Remigiusz Mróz jest poczytnym pisarzem, pamiętam, że czytając książki jako nastolatka naprawdę je lubiłam. Teraz wracając do nich po latach w postaci audiobooków, które czyta Krzysztof Gosztył

  Trochę mogę powiedzieć, że przesadzam z ilością filmów, na które wybrałam się do kina, ale jest sezon oskarowy i naprawdę wiele się dzieje. Więc wybieram, co akurat wpada mi w oko lub słyszę dobre opinie i po prostu idę. Obsesja jest filmem z pierwszej kategorii, uznałam, że warto się na nią wybrać. Nie czytałam nawet opisu, zobaczyłam nazwiska znanych aktorów i uznałam, że warto to zobaczyć. Gracie i Joe wydają się szczęśliwą parą, okazuje się jednak, że ich związek skrywa więcej niż tylko różnica wieku. Elizabeth jest aktorką, której zaproponowaną rolę 36-letniej kobiety, która zaszła w ciążę z 13-latkiem, kolegą jej syna. Aktorka uznała, że to doskonałe wyzwanie dla jej kariery, ale chcąc zbadać lepiej temat uznała, że spróbuję dowiedzieć się czegoś więcej o życiu tej dwójki. Kobieta jedzie do małego miasteczka, gdzie para żyje i wychowuje dzieci. Nie wiedząc na co idę do kina byłam zaskoczona, o czym w ogóle opowiada film. Porusza temat kontrowersyjny, związek głównych bohaterów