Spętani przez bogów

Cukierek albo psikus Piękny tytuł, porywająca okładka, zachęty wydawcy, intrygujący opis i pochwały znanych autorek mogą zakręcić czytelnikowi w głowie i dać ma nadzieję, że to może być pozycja niezwykła, po której długo będzie się o niej rozmyślać. Często jednak takie zagrania mają jedynie zachęcić czytelnika, omamić go, by sięgnął i przeczytał, tak w tym wypadku było ze mną. Debiutancka powieść Josephine Angelini "Spętani przez bogów" rozpoczęła się bardzo dobrze. Początek, czyli mniej więcej pierwsze pięćdziesiąt stron wypadło w moich oczach intrygująco, czytałam je z zaciekawieniem, bo widać było, że autorka nie popadała w schematy. Do tego scena, która wręcz bawiła, spokojna normalnie dziewczyna nagle w napadzie furii chcę zabić nowego ucznia. Moment, który wciąż widzę w pamięci i wiem, że zapowiadał świetną powieść młodzieżową. To nietrwało jednak wiecznie. Czytając kolejne rozdziały wiedziałam, że coś zaczyna się psuć. Nie nastało to od razu, co to to nie, rodziło się to postępowo. A wszystko za sprawą romansu, który stworzył się pomiędzy głównymi bohaterami. Tak tymi samymi, którzy skakali sobie do gardeł. Jednak patrząc na opowieść Heleny Trojańskiej można było wysnuć wniosek, że ciąży na niej klątwa. Tak więc zrozumiałaby dla mnie była miłość odległa, walka z przeciwnościami losu. Pisarka jednak przesadziła. Relacja pomiędzy Lucasem i Heleną była przesłodzona. Oni wręcz nie mogli bez siebie żyć, wzdychali do siebie, wszystko chcieli robić razem. Wydawało mi się to chore. Zdecydowanie byłabym za tym, by nie rozwiązywać ich problemu tak szybko, by wszystko szło powoli, ale pani Angelini szybko im pomogła, a potem znów mieszała. Jakby nie mogła się zdecydować, czy lepiej, by byli irytująco lukrowi, czy w ogóle nie mogli być razem. Wciąż to samo, wielokrotnie, aż do znudzenia. Nie myślcie jednak, że te miłosne zawirowania nie były niczym podarte. Autorka sprawcą wielu nieszczęść ciążących na bohaterach obarczała Erynie, jak również stare rodowe zasady. Wszystko to nawet mi się podobało, ale przez aspekt miłosny, który zniszczył mi tę powieść nawet pozytywy nie mogą wybić się na powierzchnię. Co uważam za jasną stronę książki? Mitologię, to na pewno. Uwielbiam wszelakie nawiązanie do tego typu dzieł, a tu miałam dość dużo nie tylko z samej mitologii, ale również z Wojny Trojańskiej, którą opisywał Homer. Do tego bardzo ciekawie zarysowała się, będąca gdzieś tam w tle, historia rodów i ich zasady oraz ich legendy. Bohaterowie mieli początkowo potencjał, ale idąc coraz dalej było coraz gorzej. Stawali się spłyceni i nawet ich niezwykle umiejętności nie pomagają mi w przypomnieniu sobie w przypomnieniu sobie, kim byli, czy co robili. Więcej powiedzieć mogę jedynie o parze zakochanych, ale o nich rozmawiać nie mam ochoty. Przez nich właśnie lektura, która mogłaby potrwać kilka godzin przeciągnęła się do kilku dni. Nie potrafiłam z nimi wytrzymać. Podsumowując, "Spętanych przez bogów" będę wspominać nieprzyjemnie, im jestem dalej od lektury tym gorzej. Męczyłam się z tą pozycją, może miałam zbyt duże oczekiwania, ale nie mogłam znaleźć w niej niczego głębszego. Nie sądźcie jednak, że to dlatego że mam uraz do PR, niedawno udało mi się przeczytać świetny. O tym nie mogę nawet powiedzieć, że był średni. Potencjał, który płynął z pierwszych stron, nie został wykorzystany. Niestety. Ocena: słaba [2/6]

Autor: Josephine Angelini Tom: I Wydawnictwo: Amber Ilość stron: 400 Cena: 37,80zł Data przeczytania: 2014-08-17 Skąd: biblioteka publiczna

Książka bierze udział w wyzwaniach:
1. Czytam literaturę amerykańską  
2. Czytam fantastykę 
3. Serie na starcie 

PS. Przepraszam za moją nieobecność, mam duże problemy z internetem i nie mogę odwiedzać nawet własnego bloga, mam nadzieję, że problem szybko się rozwiążę, a teraz dziękuję przyjaciółce za dodanie tego posta :)
PPS. To ta, co jej mangi pożycza :) Taka ze mnie dobra przyjaciółka :) Trochę to narozrabiałam, pewnie będzie musiała edytować jak wróci :)