Chwila dla widza: AHS. Asylum

Mój ulubiony sezon

Wiem, że obejrzałam zaledwie dwa sezony AHS, ale mogę to śmiało powiedzieć, bo początki innych nie były aż tak widowiskowe jak ten. Zacznę od tego, że czołówki serialu zawsze są niesamowite, przerażające i w pewnym sensie odrażające, jednak ta spodobała mi się najbardziej z tego względu, że chyba najbardziej pasowała do fabuły sezonu. On też był niezwykle obrzydliwy i przerażający, a historia była porywająca. 

Zakład psychiatryczny. Siostra Jud rządzi tu mocną ręką, a gdy ktoś jej podpadnie, zdecydowanie nie ma tam łatwo. Właśnie to spotkało dziennikarkę Lanę Winters, która chciała stworzyć artykuł na temat tego miejsca, została jednak schwytana i zamknięta. Wraz z nią w zakładzie zamknięto Kita Walkera, którego oskarżono o bycie Krwawą Twarzą, mordercą kobiet. Razem próbują uciec z ośrodka, gdzie dzieją się niewyobrażalne rzeczy... 

Najbardziej klimatyczny sezon, zdecydowanie. Oglądałam go już naprawdę dawno, a wciąż pamiętam emocje towarzyszące seansom i mimo lekkiego strachu chęć dowiedzenia się, co będzie dalej. Sezon był tym, czego najbardziej się obawiam, najbardziej emocjonalnie do niego podeszłam. Tutaj nie było jednego bohatera, który byłby do szpiku kości zły, tu było ich wielu i to często ukrytych pod maskami, wydawać by się mogło, miłych, sympatycznych osób, co jeszcze bardziej działają na psychikę. 

Na szczególną pochwałę, po raz kolejny(zajrzyjcie do recenzji pierwszego sezonu), zasłużyła Jessica Large, jej rola była genialna i po raz kolejny, wieloznaczna, wielowymiarowa. Od początku nie należała do tych sympatycznych, ale i ona uległa zmianie podczas trwania sezonu i było to naprawdę spore wyzwanie aktorskie, ona sobie z nim poradziła. 

Po za genialnym aktorstwem(z małymi wyjątkami i sporym niewykorzystaniem potencjału Evana Petersa) w serialu cenię przeniesienie ducha epoki. Naprawdę można było poczuć cofnięcie się kilka lat wstecz i choć podkoloryzowane w dużej mierze, to jednak realia zakładów psychiatrycznych tamtych czasów. Kontrastem stały tu krótkie wstawki ze współczesności i pokazanie, czym potem stał się ośrodek.

Jeśli szukasz serialu ze sporą dozą grozy i do tego naprawdę klimatycznego, zdecydowanie powinieneś wybrać ten tytuł. Sądzę, że do tego sezonu wrócę jeszcze za jakiś czas, bo to zdecydowanie najlepsze, co ukazała seria American Horror Story. 
Ocena: świetna [6/6]

Komentarze

  1. toukie ~ KSIĄŻKOWA PRZYSTAŃ18 maja 2018 08:17

    Swego czasu uwielbiałam AHS. Szczególnie pierwszy i trzeci sezon. Drugi mnie przeraził :O Lange jest świetna.

    OdpowiedzUsuń
  2. Katarzyna K | Pasieka Kulturalna18 maja 2018 08:35

    Oglądałam pierwszy sezon, po którym czułam przesyt tym serialem. Ale zamierzam do niego wrócić :)

    OdpowiedzUsuń
  3. Judyta Z18 maja 2018 13:17

    Mnie ten drugi sezon nie zachwycił i ogólnie trochę zniechęcił do oglądania kolejnych. Faktycznie klimat był fajny, ale jakoś fabularnie totalnie mnie nie wciągnął. Co do ról, to według mnie Jessica Large skupia na sobie prawie całą uwagę i trochę przyćmiła resztę ;P Zagrała świetnie zarówno w pierwszym, jak i drugim sezonie.
    Pozdrawiam!
    houseofreaders.blogspot.com

    OdpowiedzUsuń

Prześlij komentarz

Drogi czytelniku,
cieszę się, że pojawiłeś się na moim blogu. To już jest dla mnie wiele, ale jeśli masz ochotę pozostaw po sobie jeszcze komentarz. Każdy z nich sprawia mi ogromną przyjemność, bo wiem wtedy, że moje pisemne starania nie poszły na marne. Miłego czytania i komentowania.

Pozdrawiam,
Patrycja.

Wejścia

Popularne posty z tego bloga

Cesarz cierni

Obraz
Opowiem Wam bajkę.                "Dobrych ludzi świat pożera na śniadanie." Dawno , dawno temu, a może nie tak dawno, a może to dopiero nastąpi, żył sobie chłopiec. Był księciem, jednak nie miał objąć władzy po swoim ojcu. Ta rola przypadła jego bratu. Chłopiec nie chciał władzy, nie pociągała go. Miał wszystko, co potrzebne mu było do szczęścia: kochającą matkę, brata i szczęśliwe życie. Wiele jednak się zmieniło, kiedy powóz, w którym jechał on i jego najbliżsi, został napadnięty. Oprawcy zabili jego matkę, brata, a on trafił w cierniowy krzak, z którego nie mógł się wydostać. Został sam, a ciernie na zawsze pozostawiły ślady na jego duszy. Chłopiec ten przestał być wtedy niewinny. Porzucił dawne życie, ojca, który nim gardził i ruszył w świat. Zabijał, kradł, gwałcił, poniewierał, kaleczył. Nic nie było dla niego święte, wszelkie zasady przestały mieć znaczenie. Nikt już nawet w myślach nie mógłby go nazywać chłopcem...
Czytaj więcej

Drama Time: We Best Love No. 1 For You (recenzja)

Obraz
Jak to się wszystko zaczęło?  Miałam nie pisać osobnej recenzji We Best Love , tylko ostatecznie dodać jedną łączona, jednak... We Best Love to tak świetna seria, że szkoda, by nie podzielić tego na dwa razy, może wtedy zainteresuje więcej osób. Jak wiecie zaczęłam oglądać sporo dram BL, są idealnym umilaczem czasu i dostarczają wiele emocji.  We Best Love opowiada historię od wrogów do zakochanych. Zhou Shu Yi jest najlepszych uczniem na swoim uniwersytecie, do czasu, kiedy na jego uczelnię przenosi się jego odwieczny rywal - Gao Shi De. Chłopak zawsze był od niego lepszy, we wszystkim i Zhou Shu Yi go nie znosi. Gao Shi De jednak zawsze odbierał ich relację trochę inaczej.  Tajwańskie serie BL zawsze mają trochę inny klimat niż tajlandzkie, a może to ja takie dobieram. Mają one według mnie głębszą, lepiej poprowadzoną relację. Czuć w niej autentyzm i opowieść budowana jest w taki sposób, że człowiek czuje się podążać za prawdziwymi, realnymi postaciami, a nie aktorami.  Część ta sk
Czytaj więcej

Drama time: Penthouse sezon I (recenzja)

Obraz
Zacznijmy morderstwem Z hotelowego balkonu spada dziewczyna, kto tak naprawdę jest mordercą? By się tego dowiedzieć akcja cofa się 2 miesiące wcześniej. Poznajemy mieszkańców luksusowego hotelu, rodziców, którzy zrobią wszystko dla swoich małych, rozwydrzonych dzieci. Rodziców również nie można nazwać idealnymi, każdy z nich ma coś za uszami i ukrywa niejedną tajemnicę.  Penthouse włączyłam po rewelacyjnych recenzjach znajomych, szale w Internecie i ogromnie dobrej oglądalności w Korei. Włączając pierwszy odcinek wiedziałam już dlaczego. Ta jedna z tych dram, w których drama dramę pogania. Nikt nie jest idealny, każdy próbuje oszukać na swój sposób, nie ma bohatera, któremu chcemy kibicować, a jednocześnie nie możemy przestać oglądać. Oglądanie odcinków to była mordęga. Drama niesamowicie wciąga i to do tego stopnia, że chce się przewinąć, by od razu dowiedzieć się, co będzie dalej. Bohaterowie nie cofną się przed niczym, nie mają skrupułów, więc ciężko przewidzieć ich kolejne ruchy.
Czytaj więcej