My Time

Za duże oczekiwania? Pierwszy tom cyklu Zatraceni wręcz pokochałam. Czytałam po nocy aż skończyłam, ale to było jeszcze w liceum. Na wyprzedaży w matrasie nie tak dawno udało mi się kupić drugi tom, na który tak długo polowałam. Jednak jego czytanie nie poszło tak szybko jak pierwszego... Gabe ukrywa kim był kiedyś, jego wygląd uległ tak dużej zmianie, że nikt nawet nie pomyślałby, że to właśnie TEN człowiek. Odmawia długotrwałym związkom, a jego sekret sprawia, że tak naprawdę nie otworzył się przed nikim. Kiedy wyżywa się na pianinie wpada na Saylor. Wyśmiewa ją, a że dziewczyna mu się podoba, zaczyna też flirtować, jednak to jak zwykle nie trwa długo, prawda? Początek nie wróżył książki nowatorskiej, nie zapowiadał wielkiego wow, ale liczyłam, że podczas lektury nie będę się nudzić, a już na pewno, że będę się dobrze bawić. Okazało się jednak, że szybko książka zaczęła popadać w schematy, czytanie szło mi opornie i choć zaczęłam w zeszłym roku, to dopiero w tym zmusiła...

To los ich połączył Życie. Największy dar. Możliwość poznawania, doznawania, odkrywania. Jednak, co nim kieruje? Czy to my podejmujemy decyzje? Zawsze zdawało mi się, że moje życie jest z góry zaplanowane i to, co ma się zdarzyć na pewno się zdarzy. Zbieg okoliczności, fatum, siła wyższa to ona kieruje moim postępowaniem, ja jestem tylko małym pionkiem na szachownicy kogoś większego, silniejszego. "Nie poddawaj się. Czasami myślimy, że Bóg napisał koniec, a tak naprawdę to dopiero początek." Dla mnie zbiegiem wypadków było sięgnięcie po "Utratę" . O książce słyszałam różne opinie, początkowo byłam nią zaciekawiona, ale to uczucie powoli odchodziło. Nawet miałam sobie odpuścić ten cykl. Teraz wiem, że ślepy los zadziałał i odwiódł mnie od popełnienia wielkiego błędu. Rachel van Dyken stworzyła książkę, która mnie pochłonęła, czytałam ją z rosnącym zaciekawieniem i bez przerwy. Nie mogłam przerwać, gdyż ona mnie pochłonęła, wciągnęła dogłębnie, zatracił...