Cuda i dziwy, czyli japońskie animacje: Fullmetal alchemist. Brotherhood


Bo czasem coś jest tak dobre, że trzeba to obejrzeć

Właśnie taki przyświecał mi cel, kiedy wzięłam się za oglądanie Fullmetal alchemist: Brotherhood. Kiedy je rozpoczynałam nigdy nie oglądałam anime dłuższego niż 30 odcinków, więc obejrzenie 64 wydawało się, że potrwa wieki. Najpierw obejrzałam kilka odcinków, potem miałam fazy, gdzie oglądałam znów po kilka, tak też doszło do połowy i dopiero teraz w wakacje skończyłam.

Czasu na oglądanie poświęciłam trochę, ale naprawdę nie żałuję. To naprawdę jedno z lepszych anime, jakie widziałam, rzadko zwalniało tempo i trzymało równy poziom, naprawdę wysoki, a nawet jedna z lepszych historii, która była przedstawiana w serialach, czy filmach w ogóle. Autor miał pomysł na konstrukcję świata, na bohaterów i wrogów, a także na ich motywy, a co ważne anime niosło morał, może w ostatnich odcinkach trochę bardziej wybrzmiewający, ale w reszcie nienachalny, a mimo wszystko łatwy do zrozumienia.

Ciężko tutaj wyłożyć dokładną fabułę, bo wielość bohaterów nie pozwala na zawarcie wszystkich wątków, które były poruszane, skupię się jednak na tym głównym, który dotyczy dwóch braci Alrick. Kiedy ich matka umarła, chłopcy nie mogli się z tym pogodzić i postanowili ją ożywić za pomocą alchemii. W nauce tej jednak istnieje jedynie prawo równej wymiany i za zniekształcone ciało matki jeden brat stracił ciało, a drugi rękę i nogę. Od teraz próbują znaleźć sposób na odzyskanie swoich ciał. Liczą, że jako państwowi alchemicy będą mieli ku temu wiele sposobności.

To tak naprawdę jedynie jeden, choć główny wątek anime. Naprawdę podziwiam, że historia jest tak inteligentna i mimo dużej ilości odcinków wciąż było czuć świeżość i ciekawość, co będzie dalej. Mamy tu ukazane społeczeństwo, którym włada wojsko, bronią go alchemicy o mocach, które ciężko sobie wyobrazić. Starcia z ich udziałem były niezwykle ekscytujące. Jednak tak naprawdę nie o walki w głównej mierze tu chodziło. Mimo sporej ilości potyczek, ważne było poznawanie historii bohaterów, problemów, jakie wynikały z nieodpowiedniego stosowania alchemii, czy dowiadywania się na temat innych kultur, które inaczej wykorzystywały siłę ziemi.

Podczas anime bardzo dobrze ukazywany był rozwój postaci, szczególnie głównego bohatera. Mimo sporej ilości przejść, w pierwszym odcinkach był zagubionym dzieckiem, które liczyło, że wszystko da się osiągnąć za pomocą alchemii, jednak to co stawiał na jego drodze los i co mu pokazywał powoli zmieniało jego poglądy.

Wraz z bohaterami odkrywamy, że to co wydawać, by się mogło zwykłym krajem, który rozszerza swoje granice i walczy z najeźdźcami wcale takie nie jest. Sens całego przedsięwzięcia tak naprawdę ukazywany jest stopniowo. Dzięki temu wraz z postaciami wędrowaliśmy po różnych zakątkach kraju i poznawaliśmy ludzi, którzy żyli inaczej niż bohaterowie w stolicy. Jeśli chodzi o czas akacji to nawet po datach widać, ze to mniej więcej XX wiek, tak też można by wnioskować po tym jak żyją mieszkańcy.

Czy będę polecać to anime? Bardzo! Były sceny, które wręcz zmusiły mnie do płaczu, było wiele humoru, a co ważne historia była inteligentna i taka, o której chce się opowiadać(jednak nie mogę za względu na to, że nie chcę zdradzać fabuły). Fullmetal alchemist: Brotherhood skończone, teraz czas na czytanie mangi.


Ocena: świetna[6/6]

Do posłuchania:

Komentarze

  1. Ranalcus13 stycznia 2019 13:07

    Ah pamietam jak "pierwszy" Full Metal Alchemist wychodził na kanale HYPER, 2gi ending to moj ulubiony. Plus moze to nawet dobrze ze potem powstala wersja "wierna mandze" czyli wlasnie Brotherhood bo roznice byly dosyc znaczne w pozniejszych segmentach.

    OdpowiedzUsuń

Prześlij komentarz

Drogi czytelniku,
cieszę się, że pojawiłeś się na moim blogu. To już jest dla mnie wiele, ale jeśli masz ochotę pozostaw po sobie jeszcze komentarz. Każdy z nich sprawia mi ogromną przyjemność, bo wiem wtedy, że moje pisemne starania nie poszły na marne. Miłego czytania i komentowania.

Pozdrawiam,
Patrycja.

Wejścia

Popularne posty z tego bloga

Cesarz cierni

Obraz
Opowiem Wam bajkę.                "Dobrych ludzi świat pożera na śniadanie." Dawno , dawno temu, a może nie tak dawno, a może to dopiero nastąpi, żył sobie chłopiec. Był księciem, jednak nie miał objąć władzy po swoim ojcu. Ta rola przypadła jego bratu. Chłopiec nie chciał władzy, nie pociągała go. Miał wszystko, co potrzebne mu było do szczęścia: kochającą matkę, brata i szczęśliwe życie. Wiele jednak się zmieniło, kiedy powóz, w którym jechał on i jego najbliżsi, został napadnięty. Oprawcy zabili jego matkę, brata, a on trafił w cierniowy krzak, z którego nie mógł się wydostać. Został sam, a ciernie na zawsze pozostawiły ślady na jego duszy. Chłopiec ten przestał być wtedy niewinny. Porzucił dawne życie, ojca, który nim gardził i ruszył w świat. Zabijał, kradł, gwałcił, poniewierał, kaleczył. Nic nie było dla niego święte, wszelkie zasady przestały mieć znaczenie. Nikt już nawet w myślach nie mógłby go nazywać chłopcem...
Czytaj więcej

Drama Time: We Best Love No. 1 For You (recenzja)

Obraz
Jak to się wszystko zaczęło?  Miałam nie pisać osobnej recenzji We Best Love , tylko ostatecznie dodać jedną łączona, jednak... We Best Love to tak świetna seria, że szkoda, by nie podzielić tego na dwa razy, może wtedy zainteresuje więcej osób. Jak wiecie zaczęłam oglądać sporo dram BL, są idealnym umilaczem czasu i dostarczają wiele emocji.  We Best Love opowiada historię od wrogów do zakochanych. Zhou Shu Yi jest najlepszych uczniem na swoim uniwersytecie, do czasu, kiedy na jego uczelnię przenosi się jego odwieczny rywal - Gao Shi De. Chłopak zawsze był od niego lepszy, we wszystkim i Zhou Shu Yi go nie znosi. Gao Shi De jednak zawsze odbierał ich relację trochę inaczej.  Tajwańskie serie BL zawsze mają trochę inny klimat niż tajlandzkie, a może to ja takie dobieram. Mają one według mnie głębszą, lepiej poprowadzoną relację. Czuć w niej autentyzm i opowieść budowana jest w taki sposób, że człowiek czuje się podążać za prawdziwymi, realnymi postaciami, a nie aktorami.  Część ta sk
Czytaj więcej

Drama time: Penthouse sezon I (recenzja)

Obraz
Zacznijmy morderstwem Z hotelowego balkonu spada dziewczyna, kto tak naprawdę jest mordercą? By się tego dowiedzieć akcja cofa się 2 miesiące wcześniej. Poznajemy mieszkańców luksusowego hotelu, rodziców, którzy zrobią wszystko dla swoich małych, rozwydrzonych dzieci. Rodziców również nie można nazwać idealnymi, każdy z nich ma coś za uszami i ukrywa niejedną tajemnicę.  Penthouse włączyłam po rewelacyjnych recenzjach znajomych, szale w Internecie i ogromnie dobrej oglądalności w Korei. Włączając pierwszy odcinek wiedziałam już dlaczego. Ta jedna z tych dram, w których drama dramę pogania. Nikt nie jest idealny, każdy próbuje oszukać na swój sposób, nie ma bohatera, któremu chcemy kibicować, a jednocześnie nie możemy przestać oglądać. Oglądanie odcinków to była mordęga. Drama niesamowicie wciąga i to do tego stopnia, że chce się przewinąć, by od razu dowiedzieć się, co będzie dalej. Bohaterowie nie cofną się przed niczym, nie mają skrupułów, więc ciężko przewidzieć ich kolejne ruchy.
Czytaj więcej