Zawód: wiedźma (po raz drugi)

Zawodowo wredna wiedźma

Kilka dni temu skończyłam pierwszą część książki Olgi Gromyko pt. „Zawód: wiedźma”. Wypożyczyłam ją z biblioteki razem z kolejnym tomem. Humor i specyficzny styl autorki tak mnie wciągnął, że zaraz sięgnęłam po drugą księgę. W. Redna porwała mnie na całego.

„Bujać to my, a nie nas.”

Szkoła Wolhy organizuje w tym roku zawody strzelnicze. Ku jej zaproszeniu zaproszeni są niego przedstawiciele wszystkich ras. Na zawody w nieznanym jej celu pojawia się też Len, okazuje się, że bardzo liczy na wygranie nagrody. Dziewczyna również staje do walki o trofeum. Niestety wygrana zostaje skradziona. Len razem z Wolhą i trollem Walem udają się na poszukiwanie bezcennego miecza.

Autorka posługuję się specyficznym językiem, nie jest to nasz normalny codzienny język, ale trochę przedawniony i nadający jej klimatu. Niestety długie monologi, np. starszych pań lub niesamowitego trolla Wala czasem mnie męczyły. Bo nie mogłam niekiedy ich zrozumieć. Nie wiem, czy tylko ja miałam ten problem, mam nadzieję, że tak. Musiałam wspomnieć, o tym na początku, bo to był dla mnie główny minus. Jednocześnie jednak nadawał klimatu, więc taki pluso-minus. :P

Bez owijania w bawełnę: książka jest bardzo zabawna. Myślałam, że po tak świetnej pierwszej części i po takiej masie żartów słownych autorce zabraknie pomysłów, ale nie. Naprawdę książka już od samego początku wywoływała na moich ustach co najmniej uśmiech. Kilka razy denerwowałam też siostrę niekontrolowanymi wybuchami śmiechu. Najwięcej było ich na samym końcu. Pod tym względem lektura na pewno klasuję się wysoko w moim rankingu książkowym.

„Ależ wy, magowie, macie tajny alfabet ani jednej runy nie potrafię odczytać! - Gdzie? A, to po prostu ja mam takie pismo.”

W poprzedniej recenzji napisałam, że chciałabym lepiej poznać spojrzenie pisarki na niezwykłe stworzenia. Tu mi się to udało. Do tego poznałam jeszcze takie stworzenia, o których nawet nie miałam pojęcia. Skrzyżowanie kreta z psem, kota z nietoperzem. Dziwna mieszanka, ale dzięki temu historia nabierała rumieńców.

Właśnie akcja, początkowo martwiłam się, że wszystko będzie się dziać w szkole Wolhy, jednak to nie była prawda. Kilka początkowych rozdziałów odbywało się w szkole, ale autorka doskonale wyszła z nich, by połączyć historię z kolejnym wyjazdem. Dzięki początkowym rozdziałom właśnie w szkole mogłam lepiej poznać przyjaciół czarownicy. Spodobał mi się postać jej przyjaciółki, ogólnie jej paczki przyjaciół. Tacy normalni ludzie, o ile można tak powiedzieć o magach. Mimo tak krótkiego czasu, poznałam ich całkiem nieźle, autorka potrafiła nakreślić ich wizerunek w kilku zdaniach, dzięki temu mam już jakichś zarys postaci.

„-Może dorzucę jeszcze kilka kładni i nie będziesz klął aż do końca podróży?

-Niewykonalnych zleceń nie przyjmuję - z godnością odparł troll.”

Skoro zaczęłam już o postaciach to nie mogę nie wspomnieć o dwóch nowych, bardzo ważnych bohaterach. Wal, ten troll był momentami po prostu niesamowity. Był moim zdaniem trochę obrzydliwy, np. z historią o butach, ale charakterem i humorem dorównywał magiczce i wampirowi. Tworzyli naprawdę zgrany duet. W kilku rozdziałach sporą role odegrał również Lewark(tak na marginesie, autorka tworzy naprawdę łatwe do zapamiętania imiona). Smok ten również był niezwykle zabawny, najbardziej w pierwszym rozdziale podczas „walki” z rycerzem. Naprawdę polubiłam tych obrzydliwców.

Całą książkę powoli odkrywaliśmy z Wolhą sekrety młodego wampira, ale zakończenie wróży, że nie odkrył jeszcze wszystkich kart, co on tam kombinuję. Jego przyjaźń z W. Redną ma swoje wzloty i upadki. Najlepsze momenty to te, w których się przekomarzają. Niestety sporo był też takich,w których się do siebie nie odzywali. Tak nie może być, wolę już jak się kłócą, a nie siedzą w ciszy, Dobrze, że właśnie w takich monetach był jeszcze  Wal. Jednak to, co zrobił na końcu. Nie ładnie...

Na sam koniec jeszcze kilka słów o okładkach. Musze powiedzieć, że obie niezwykle mi się podobają. Są po prostu magiczne. Pierwsza bardziej zabawna, druga wydaję mi się tajemnicza, według mnie obie są ciekawe i przyciągają wzrok. O to właśnie chodzi.

Teraz już naprawdę kończę, tylko wpadła mi do głowy pewna kwestia. Tytuły książek sugerują, że obie zrecenzowane przeze mnie książki są jakby jedną powieścią. Tematycznie zawierają dwie całkowicie różne historie, ale jednak ten tytuł. Zdaję mi się, że wydawnictwo Fabryka Słów dość często dzieli książki. Przy powieściach Petera V. Bretta jeszcze to rozumiem, bo są dość grube, ale dzielić książkę, która ma zaledwie 600 stron. Naprawdę to jest po prostu oszustwo.

Podsumowując, książka jest pełna humoru, trzyma poziom pierwszej. Znów świetnie się bawiłam razem z niesamowicie zabawnymi bohaterami. Lektura idealna na lato. Lekka, zabawna i czyta się ją w mgnieniu oka. Myślę, że zabiorę się za poznawanie kolejnych przygód niezwykle wrednej adeptki magii.

Ocena: bardzo dobra

Autor: Olga Grymyko

Tom: I  część II

Wydawnictwo: Fabryka słów

Ilość stron: 320

Cena: 29,50 zł

Data przeczytania: 2013-07-22

Skąd: biblioteka publiczna

Seria  o W-Rednej:

Zawód wiedźma cz. 1 i 2 --- Wiedźma: Opiekunka cz. 1 i 2 --- Wiedźma: Naczelna

(podlinkowane numery części)

Książka przeczytana do wyzwania: