Gwiazd naszych wina
„Czasami wydaje się, że wszechświat chcę zwrócić na siebie uwagę”
Słowa. Niewypowiedziane. Niesłyszane. Schowane w sercu. Skryte. Odlatują wysoko. Daleko. Niesłyszane. Ukryte. Miłość. Nadzieja. Tak. Ty. Pamiętam. Jestem. Niewypowiedziane. Kocham. Zawsze. Razem. Wybaczam. My. Wspólnie. Niewypowiedziane. Odlatują. Mkną wysoko. Utkane z winy. Tylko naszej. Są. Tworzą. Zapomniane. Niewypowiedziane. Z uczuć splecione konstelacje. Lśnią. Wskazują. Podniebne znaki. Zapomniane. Ukryte. Złote. Są na niebie osadzone. To nie ich wina. Zapomniane. Tylko nasza. Zamknięte w sercu. Teraz nie znaczą nic. Znaczą tak wiele. Niewypowiedziane. Tworzą. Są na niebie osadzone. Trwałe. Zawsze odległe. Ukryte. Zagadkowe. Wnoszące pytania. Zapomniane. Odpowiadają. Znają los. Nasz los. Niewypowiedziane. Gwiazdy. Stworzone ze słów. Niewypowiedzianych. Zapomnianych. Ukrytych. Są na niebie. Zawsze. Już. W nich nasza wina. Tylko wina, tylko nasza. Niewypowiedzianych „Gwiazd naszych wina”.
„Świat nie jest instytucją zajmującą się spełnianiem życzeń.”
„Ja: Jeżeli chcesz, żebym była normalną nastolatką, nie posyłaj mnie na grupę wsparcia. Kup mi fałszywy dowód osobisty, żebym mogła chodzić do klubów, pić wódkę i brać haszysz.
Mama: Zacznij od tego, że haszyszu się nie bierze.
Ja: Widzisz, wiedziałabym takie rzeczy, gdybyś załatwiła mi fałszywy dowód.”
Hazel to normalna dziewczyna, która woli samotność i dobrą książkę. Właściwie, to wciąż tą samą książkę, dla niej niezwykłą. Urwaną w najważniejszym momencie. Nieskończoną. Otwartą. Jak życie. Jednak jest jeszcze coś. Hezel ma raka. Jest nieuleczalnie chora. Jednak pogodziła się ze swoim losem. Nie walczy, ale też nie rozpacza. Po prostu żyje z dnia na dzień. Jednak wszystko się zmienia, gdy na cotygodniowym spotkaniu grupy wsparcia poznaje Augustusa wszystko się zmienia. Chłopak też miał raka, rozumie ją. Zaprzyjaźniają się. Razem przeżyją niejedno.
„Nadejdzie czas, gdy wszyscy będziemy martwi. Nadejdzie czas, że nie pozostanie ani jeden człowiek, który by pamiętał, że kiedykolwiek człowiek żył czy że nasz gatunek czegokolwiek dokonał.(...) Może ta chwila nadejdzie szybko, a może jest odległa o miliony lat, ale nawet jeśli przetrwamy śmierć naszego słońca, nie będziemy istnieć wiecznie.”
Historia taka jak ta jest za równo piękna jak i bolesna. Gdy ją wspominam, zaraz w moich oczach pojawiają się łzy. A uwierzcie mi, że rzadko się wzruszam podczas czytania. Ta historia wydała mi się taka prawdziwa, krótka opowieść, przez którą straciłam dzień. Dlaczego właściwie straciłam? Może źle się wyraziłam on umknął po prostu. Wykonywałam normalne czynności i cały czas rozmyślałam. Dlaczego? Jak to mogło się stać? Prawdą jest, że przez większość czasu czytam fantastykę, wolę światy, które są nierealne, zdarzenie nierzeczywiste, bo wtedy czuję, że ja też mogę stać się takim bohaterem. Ale przy takich książkach jestem tylko widzem. Autor stworzył coś, co może skończyć się szczęśliwie, bądź nie. Tak jak w życiu. Dlatego właśnie tak zżyłam się z bohaterami, byli realni, prawdziwi. Po przeczytaniu sądziłam jakbym ich dokładnie poznała. Stali się mi bliscy. Dlatego te łzy. Ich historia powinna trwać. A tak nie jest.
„W najcięższych chwilach Bóg stawia na naszej drodze najlepszych ludzi.”
Związek Hazel i Augustusa nie jest zwyczajny. To nie jest kolejny niegrzeczny chłopak, a to nie jest kolejna nieporadna dziewczyna. Mimo swoich ułomności, przeszkód, które stawia im los oni są normalni, zwykli, szarzy, a jednocześnie inni, zabawni i wygadani. Zaprzyjaźniłam się z nimi w pełni. A oni wydawali mi się tak odmienni od siebie, jednocześnie tak siebie dopełniający. Jakby stworzeni dla siebie. Ich losy, ich plany są tak rozległe, że mogłaby o nich powstać kolejna książka. Przeżyć każdy dzień jak najlepiej. Razem. Wspólnie. Augustus zawraca w głowach, inteligentny, zabawny, ironiczny, a do tego przystojny. Jeśli można się zakochać w książkowej postaci to chyba to zrobiłam. Nic tego nie zmieni.
„Niektóre nieskończoności są większe niż inne.”
Ocena: świetna
Autor: John Green
Tom: -
Wydawnictwo: Bukowy Las
Ilość stron: 312
Cena: 34,90 zł
Data przeczytania: 2013-06-29
Skąd: własna biblioteczka
Piękna recenzja. Byłam ciekawa Twojej opinii, ale na Johnie Greenie chyba nie da się zawieść :)
OdpowiedzUsuńDziękuję. Teraz wiem to na pewno, już przymierzam się do zakupu "Papierowych miast", po prostu muszę je przeczytać. ;)
UsuńNo, ale przy tej pozycji chyba się nie obrazisz jak nie skorzystam z polecenia :P. Po prostu, jak się zapewne domyślasz, gustuję w książkach wymagających mniej myślenia ;D. A nie chcę, żeby się coś poprzestawiało w mojej głowie przez tę pozycję :).
OdpowiedzUsuńPozdrawiam!
Melon
Tym razem wybaczam, książka raczej nie najbardziej odpowiednia dla Ciebie. ;)
UsuńWszyscy pozytywnie oceniają tę książkę, a ja nie potrafię się do niej przekonać ;/
OdpowiedzUsuńNiestety też tak czasem mam, może kiedyś i Cb porwie. ;)
UsuńPokochałam tę książkę i również w moich oczach pojawiły się łzy. To cudowna historia, której nie da się zapomnieć. Z pewnością jeszcze kiedyś do niej wrócę. :)
OdpowiedzUsuńPozdrawiam.
Wiedziałam, że nie jestem osamotniona ;) Piękna historia. ;)
UsuńCzytałam już pozytywne recenzje na temat tej książki i z ciekawości przeczytałam również twoją. :) Jesteś kolejną osobą która jest zachwycona tą pozycją. W taki razie zdecydowanie muszę poszukać, poszperać i zdobyć "Gwiazd naszych wina". A nawiasem mówiąc, dobra recenzja. :)
OdpowiedzUsuńPozdrawiam!
Zdecydowanie polecam ;) Recenzje naprawdę bardzo mnie przekonywały, więc sięgnęłam, ale kompletnie nie wiedziałam, na co mam liczyć. ;) Dziękuję. ;)
UsuńUwielbiam tą książką pokochałam historię Hazel i Augusta:)
OdpowiedzUsuńJa również, po prostu cudowna ;)
UsuńWiększość osób już zapoznało się z tą pozycją, a ja nadal nie... Kurde no, muszę w końcu gdzieś ją wyczaić. ;]
OdpowiedzUsuńJa też zabrałam się dość późno, ważne jednak, że w końcu ;)
Usuńejejejejejejej, nic nie mówiłaś że czytasz! :O
OdpowiedzUsuńa do recenzji: no, jak bloger pisze zdaniami pojedynczymi to książka naprawdę musi być konkretna. i dobrze, bo czeka u mnie na półce. przeczytam po powrocie z wakacji, to chyba jest za smutne na plażę. i w pewnym sensie nie godne.
a poza tym, jestem pod wrażeniem pierwszego akapitu. sama go wymyśliłaś?
Bo czytałam wcześniej niż pisałyśmy ;)
UsuńCzekam na Twoje wrażenia, już się nie mogę doczekać, aż będziemy o tym pisać. :)
Dziękuję serdecznie, tak to moja twórczość. Kilka nocy temu nie mogłam spać i sobie coś takiego na telefonie pisałam, bo akurat zaczęłam rozmyślać nad tą książką. ;)
Książka jest świetna, ale... mnie aż tak bardzo nie zafascynowała jak innych. :)
OdpowiedzUsuńSzkoda, ale każdy ma inny gust ;)
UsuńJak zwykle świetnie wszystko opisałaś, a ja książkę mam w planach:)
OdpowiedzUsuńSuper, czekam na Twoje wrażenia ;)
UsuńNominuję cię do versatile blogger :)
OdpowiedzUsuńhttp://zaczytanakasia.blogspot.com/
Dziękuję serdecznie, na pytania odpowiem w najbliższym czasie. ;)
UsuńCzy jestem jedyną osobą, która nie zachwyca się nad tą książką? Przeczytałam, podobała mi się, ale nie zachwyciła. No cóż... Widocznie coś ze mną nie tak ;)
OdpowiedzUsuńŚwietna recenzja. Widać, że bardzo podobało Ci się "GNW". Pierwszy akapit jest... intrygujący.
Pozdrawiam
Chyba jeszcze ktoś się znajdzie ;)
UsuńDziękuję Ci serdecznie, nad pierwszym akapitem długo myślałam. ;)
Właśnie kończę tę książkę, zatem możliwe, że jutro będziesz mogła zapoznać się z moją opinią na jej temat. "Gwiazd naszych wina" to piękna i smutna opowieść, ale przyznam szczerze, że oczekiwałam czegoś więcej po tylu zachwytach z jakimi zapoznałam się od czasu wydania tej powieści.
OdpowiedzUsuńCieszę się, że Tobie też się podoba, oczywiście, że czekam na recenzje, chętnie się przekonam, co sądzisz o niej dokładnie. ;)
UsuńMuszę ją przeczytać;D
OdpowiedzUsuńPolecam ;)
UsuńKolejna świetna recenzja, ocena i książka. Mam poczucie, że tylko ja jej jeszcze nie czytałam :)
OdpowiedzUsuńDziękuję serdecznie ;) Na pewno się ktoś jeszcze znajdzie:P
UsuńZ pewnością książka nie dla mnie ... Recenzja świetna ;)
OdpowiedzUsuńhttp://czytaniemoimhobby.blog.pl/