Numery. Czas uciekać

Zabierzcie mi ten "dar"

Idziesz ulicą, starasz się nie patrzeć nikomu w oczy, nie spoglądać komuś w twarz, wolisz odejść i zapomnieć o tym, co nosisz ze sobą całe życie. Numery Cię jednak otaczają, są wszędzie, a Ty wiesz, co oznaczają, nie możesz od nich uciec. Data oznacza koniec. Bliscy, czy obcy Ty wiesz. Wiesz, kiedy nadejdzie ich koniec. Chcesz im powiedzieć?

Rachel Ward swoją serię zatytułowała adekwatnie do słowa połączonego z darem  głównej bohaterki, gdyż nosi ona tytuł Numery. Pierwsza część "Numery. Czas uciekać" leżała na mojej półce kilka dobrych lat. Kupiłam ją niedługo po premierze, a powstrzymywałam się przed cztaniem, bo wciąż czekała inna pozycja. Temat jednak coraz bardziej ciekawił. Pomysł zapowiadał niesamowitą historię, a jak z wykonaniem?

Jem wie, kiedy ktoś umrze. Pierwszą osobą byłą jej matka. Dziewczyna wciąż widziała numery, gdy patrzyła jej w oczy. A gdy data w kalendarzu pokryła się z liczbami w jej głowie, zrozumiała. Gdy Jem rosła, zaczynała rozumieć, że nikt jej nie wierzy, że jej umiejętność jest, czymś, co ma tylko ona i tylko ona może ją zrozumieć.

W wieku piętnastu lat wraz z nowym przyjacielem Pająkiem, musi uciekać. Uratowała ich przed wybuchem bomby przy London Eye, ale władze sądzą, iż mogła mieć jakiś udział w spawie. Jak długo uda im się uciekać. Czy Jem będzie w stanie wyjawić Pająkowi jego numery?

Po wstępie chciałabym zacząć trochę niekonwencjonalnie, ponieważ od sfery graficznej. Okładka Numerów wyróżniała się wiele lat temu wśród innych powieści młodzieżowych, a nawet teraz jest jedną z ciekawszych i bardziej oryginalnych od reszty. Każdy rozdział zapoczątkowany jest wstawką z numerami, jak również pierwsza strona książka do nich nawiązuje.  To rozwiązanie wydawnictwa, nawet jeśli przeniesione z oryginalnego wydania bardzo mi się spodobała.

Liczba znaków: 3761

Czas przejść do bardziej istotnych kwestii, a mianowicie do treści. Pomysł na powieść zaskakuje, jest innowacyjny i świeży. Dziewczyna, która widzi daty śmierci bliskich, ale również obcych ludzi. Nigdy się jeszcze z takim czymś nie spotkałam, dlatego z wielką chęcią sięgnęłam po ową powieść. Książka jednak kulała wykonaniem, a może ja liczyłam na coś innego. Fakt tytuł oddany adekwatne, jednak kompletnie nie widziałam w tym sensu. Ciągła ucieczka, bez żadnego przygotowania, bez potrzebnych przedmiotów. Jem i Pająk byli niesamowicie dziecinni sądząc, że uda im się uciec, gdy cały kraj ich szuka.

Równocześnie nie podobało mi również to, iż autorka jedynie obarczyła bohaterkę jej "darem", a tak naprawdę nie miał on żadnego wpływu na zdarzenia, dziewczyna nie mogła wykorzystać informacji, jaką miała. A nawet gdyby próbowała, to tak jakby walczyła z Losem, nie miała szans. W całej powieści mamy doczynienia ze stosunkowo niewielką liczbą bohaterów. Przez większą część książki można zauważyć rozmowy jedynie dwóch postaci, najczęściej Pająka i głównej bohaterki. Ich buntowniczość mi się podobała, znosiłam ich inność, wyobcowanie, ale niemożliwie irytowała mnie ich dziecinność. A właściwie naciągana dorosłość. Autorka chciała, by piętnastolatki zachowywały się jak o kilka lat starsze osoby. Tu to nie wypaliło.

Pisarka nie szczędziła nam przekleństw, jednak nie było one wybitnie wyszukane, raczej pospolite i niekiedy nadużywane. Główni bohaterowie palili, w przeszłości brali narkotyki i teraz nawet spali ze sobą. Sądzę iż to trochę za dużo, myślę, że pani Ward na siłę i zbyt mocno chciała doświadczyć te dzieciaki. A to nie wypadło najlepiej.

Liczba słów: 669

Nie sądźcie po dość srogich poprzednich akapitach, że książka w ógóle mi się nie spodobała. Ależ nie. Zdecydowanie lekturę ułatwiała akcja, w książce cały czas coś sie działo, nie było miejsca na postój i nudę. Bohaterowie wciąż walczyli, uciekali, gnali do przodu, a ja wraz z nimi.

Duży plus również chciałabym przyznać za zakończenie, spodobało mi się takie rozwiązanie sprawy z Pająkiem, choć wolałabym by autorka dodała więcej dramatyzmu, więcej emocji. Epilog zaś zachęcał do czytania kolejnej części, to taka zapowiedź kolejnej książki, sądzę, że chyba nawet lepszej.

Jeśli miałabym jednym słowem opisać tę książkę, napisałabym: średnia. Jej pozytywne strony równoważyły negatywne i nie odczuwałam wielkiego znużenia czytaniem. Sądzę, że to jeszcze nie koniec mojej podróży z Numerami. Opis tomu drugiego mówi o czymś zdecydowanie ciekawszym, coś, co może bardziej mnie usatysfakcjonować i dar zostanie lepiej wykorzystany.

Ocena: średnia [3/6]

Autor: Rachel Ward
Tom: I

Wydawnictwo: Wilga

Ilość stron: 320

Cena: 24,90zł

Data przeczytania: 2014-08-15

Skąd: własna biblioteczka

Numery:

Czas uciekać  ---  Chaos  ---  Przyszłość

Wyzwania, w których bierze udział ta książka:

1. Przeczytam tyle, ile mam wzrostu  

2. Czytam fantastykę