Niewinny

Thrillery to gatunek książek, po które sięgam niezwykle rzadko. Ostatnio jednak za namową koleżanek postanowiłam zapoznać się z twórczością Harlana Cohena. Miałam to zrobić już jakiś rok temu, ale zawsze będąc w bibliotece decydowałam się jednak na fantastykę. Tym razem jednak było inaczej i sięgnęłam po powieść „Niewinny”. Na blogach nie spotkałam się z jej recenzją, nie słyszałam w ogóle wcześniej o tej o tej książce. Jedynie nazwisko autorka kołatało mi się w głowie. Pomyślałam, co mi szkodzi i wzięłam. W domu również czekała długo na swoją kolej, ale zbliżał się czas oddania, więc zaczęłam czytać. Jak przebiegło moje pierwsze spotkanie z Panem Cohenem? Jak spodobał mi się jego styl? O tym dowiecie się za chwilę.

„Szczęście jest tak delikatne, tak nietrwałe, że może je zniszczyć byle podmuch.

Lub dzwonek telefonu.”

Jedno zdarzenie może odmienić czyjeś życie. Nawet jeśli do tej pory Matt tak nie sądził to teraz zmienił zdanie. Wystarczyła jedna bójka, jeden niefortunny wypadek, a on , młody chłopak z perspektywami na przyszłość trafił do więzienia.

Dziewięć lat później

Matt wyszedł na wolność po czterech latach, założył rodzinę, stara się o dziecko. Jest szczęśliwy, jednak wciąż nie wierzy, że to dzieje się naprawdę. Myśli, że jego normalne, szare życie pęknie jak bańka mydlana, żona odejdzie, a on znów zostanie sam.

Nagle przychodzi sms, a właściwie film, na którym w nieznanym mu motelu widzi jego żonę w blond peruce i ciemnowłosym mężczyzną. Nagle ostatnie szczęśliwe lata naprawdę wydają się odległym snem. Jednak czy żona naprawdę go zdradziła? Jedno wydarzenia pociąga za sobą kolejne, a życie Matta rozpada się jak domino. Czy uda mu się wrócić do normalności?

 Jak już mogliście się wcześniej dowiedzieć, do tej pory nie czytałam wielu kryminałów, gatunek z niewiadomych przyczyn omijałam szerokim łukiem. Jednak teraz skończyłam pierwszy kryminał z licznego dorobku Pana Cohena i myślę, że nie ostatni. Wracając jednak do tej pozycji. „Niewinny”, bo cały czas o nim mowa, to thriller wielowątkowy, początkowo gubiłam się w ilości postaci, które prowadziły narracje. Było to kilka osób, z pozoru w ogóle ze sobą niepowiązanych, pochodzących z różnych światów. Nie rozumiałam związku między nimi, wszystko jednak zaczynało się szybko wyjaśniać, a zdarzenia łączyć ze sobą w bardzo złożony sposób. Od początku do końca podążały one do ostatecznego punktu. Rozbudowanie historie bardzo mi się spodobało, krótkie rozdziały przyspieszały czytanie, a początkowe zagubienie mijały w trakcie poznania historii. Na wstępie mogę powiedzieć więc, że podczas lektury się nie nudziłam i razem z grupą bohaterów poszukiwałam powiązań zdarzeń i wątków całej tej historii.

„Świat nie jest ani okrutny, ani radosny. Jest po prostu chaosem pędzących na oślep cząsteczek, mieszaniną reagujących ze sobą substancji chemicznych. Nie ma w nim prawdziwego ładu. Nie ma uświęconego potępienia zła i zwycięstwa słusznej sprawy. Chaos, dziecino. To wszystko chaos.”

Cała sprawa była niezwykle zagmatwana, rozciągała się na wiele lat wstecz i to, co początkowo wydawało się nierealne nabierało logiki. Nie można zaprzeczyć, z autor starał się stworzyć historię, która mimo początkowego rozbiegania będzie wspólnie tworzyła całość. Początkowo, kto pomyślałby, z zamordowanie zakonnicy, byłego policjanta na emeryturze i zabójstwo tancerki z nocnego klubu sprzed kilku lat będzie miało jakiś związek. Ja nie będę ukrywać, nie. Ale jednak, muszę Was zaskoczyć(lub nie) te wątki się łączą i to dość wyraźnie.

Przejdę jednak również do kwestii, które mniej mi się spodobały. A mianowicie bohaterowie, począwszy od głównego, po postacie drugoplanowe i epizodyczne, wydawały mi się papierowe, sztuczne, przerysowane. Nie poczułam do nich sympatii, nie żałowałam ich straty. Bardziej wczułam się w wydarzenia, charaktery zeszły na drugi plan. Nie wiem dlaczego, ale główny bohater wydawałby mi się z lekka dziecinniały, taki dorosły licealista, jakby morderstwo popełnione w młodości zatrzymało go w ciele z tego okresu. Skoro więzienie zmienia ludzi, dlaczego nie było w nim żadnej siły, większej ekspresji. Nawet do Matta jako postaci głównej nie mogłam się przyzwyczaić. Dla mnie był nijaki.

Kolejnym minusem jaki zauważyłam było dla mnie zaskoczenie. Nie wiem, może jestem dziwna, ale liczyłam na więcej emocji. Sama sprawa podążała bardzo dobrym tempem, ale zakończenie wydało mi się za szczęśliwe, wszystko ułożyło się za dobrze. Trochę więcej dynamiki powinno zostać ukazane.

Podsumowując, historia ukazana na kartach powieści Pana Cohena zaciekawiła mnie, a dzięki temu czytało się ją szybko. Nie da się zaprzeczyć, że posiada ona pewne minusy, które niekiedy stawały się bardziej zauważalne, ale nie raziły aż tak mocno, bym przez nie traciła radość z historii. Myślę, że to nie koniec mojej przygody z twórczością autora.

Ocena: dobra

Autor: Harlan Coben

Tom: -

Wydawnictwo: Albatros

Ilość stron: 416

Cena: 29,90zł

Data przeczytania: 2013-11-30

Skąd: biblioteka publiczna