Chwila dla widza - film "W pierścieniu ognia"

"Pamiętaj, kto jest twoim prawdziwym wrogiem"

Dokładnie rok temu miałam przyjemność oglądać ekranizację mojej ukochanej serii z działu antyutopii, czyli „Igrzysk śmierci”. Oglądałam ją z wielką przyjemnością, film okazał się naprawdę dobrze nakręcony, miał pewne niedociągnięcia, pewne zmiany, ale wzbudził we mnie pozytywne uczucia. Rok to naprawdę długi okres czasu. Dla osoby w moim wieku jest to prawie wieczność, gdy z wielką niecierpliwością czeka się na coś, co bardzo chce się zobaczyć, poznać. Właśnie tyle czasu musiałam wyczekiwać premiery „W pierścieniu ognia” wspominanego wyżej tytułu. Jednak czekanie się opłaciło! Właśnie dziś jestem po seansie. Olać lekcje, olać sprawdzian z historii, czas na moje wrażenia!

Po wygranej w 74. Głodowych Igrzyskach Katniss Everdeen i Peeta Malark mają udać się na 12-dniową trasę po wszystkich dystryktach. Prezydent Kapitolu Snow nakazuję Katniss, by uważała na słowa, które wypowiada podczas podróży. Wygrywając wraz z Peetą zawody dziewczyna wzmocniła chęć uwolnienia się spod władz żyjących w strachu mieszkańców. Snow nie chcę wybuchu kolejnej rewolucji. Katniis pod groźbą utraty najbliższych stara się nie dać władcy żadnych powodów do wykonania swoich obietnic. Jednak czy jej się to uda? Co stanie się z nią i Peetą? Czy ich Głodowe Igrzyska dobiegły już końca?

Po pierwsze jestem oczarowana i jeszcze szaleję po tej ekranizacji, więc z góry za wszelkie głupoty, niedopowiedzenia, nieskładne wypowiedzi i inne tego typu aspekty przepraszam. Wchodząc na seans nie wiedziałam, czy film mi się spodoba. Liczyłam na dobrą zabawę, a otrzymałam coś znacznie lepszego. Twórcy postarali się jak najlepiej oddać klimat książki, zachowania bohaterów, a jeśli już jakieś sceny dodawali lub lekko zmieniali, według mnie roboli to na ogromny plus. Ale może wszystko po kolei, bo powstaje bałagan.

Początkowa akcja przebiega w dystrykcie 12., ukazany od został jako obraz nędzy i biedy, niezwykle trafnie ukazywał to, jak żyli zwykli ludzie, a jak od tego momentu żyli zwycięzcy Igrzysk. Różnice nawet w tak niewielkim odstępie pokazują, jakimi prawami rządzi się Kapitol i co chwali. Razem z Katniss i Peetą poznaliśmy również, jak wyglądają inne dystrykty, a przynajmniej część z nich. Całkowicie odmienny świat przedstawiał natomiast Kapitol, tu wszystkiego było pod dostatkiem, tu mieszkańcy wymiotują tylko po to, by spróbować wszystkich dań na przyjęciu. Dzięki temu, że widzieliśmy najpierw wszystkie dystrykty, później zaś Kapitol, różnice były jeszcze bardziej widoczne i aż kuły w oczy.

Na koniec zostawałam najbardziej niezwykły krajobraz, a mianowicie arenę. Miejsce walki zostało przedstawione niezwykle dokładnie, każdy szczegół zachwycał i przyciągał spojrzenie. Obrazowość niebezpieczeństw, piękno przyrody, które ukazuję swoją prawdziwą, mniej łagodna naturę, mnie wprost zachwyciło. Myślę, że twórcy starali się odtworzyć każdy szczegół i nadać historii więcej dramaturgii, co według mnie właśnie dzięki tym zabiegom osiągnięto.

Oczywiście nie tylko scenografia potrafiła niezwykle pozytywnie wpłynąć na widza, dla mnie doskonale ukazano również bohaterów. Na szczególną uwagę zasługują bohaterowie główni, czyli Katniss i Peeta. Dziewczyna odegrała swoją rolę niezwykle realistycznie, naprawdę mogłam się wczuć w jej uczucia i zrozumieć, co przeżyła. Jennifer Lawrence pokazała, że potrafi zagrać na niezwykle wysokim poziomie. Niekiedy potrafiła przerazić, niekiedy rozbawić, czasem jej współczułam, a czasem cieszyłam się razem z nią. Myślę, że to właśnie jej charakter, jej gwałtowność i emocjonalność została najlepiej oddana. Jednak inni bohaterowie też nie zostają w tyle. Peeta był bohaterem, którego w książce nie polubiłam najbardziej, denerwowała mnie jego ciamajdowatość i to, że zachowywał się mało męsko. W filmie natomiast byłam zachwycona grę aktora odkrywającego jego rolę. Sądzę, że niekiedy taką postać trudniej jest oddać niż silny i zdecydowany charakter. Mimo jego wad, polubiłam go, zmieniam, co do niego jego nastawienie, może podobnie sprawa będzie się miała, przy ponownym przeczytaniu książki, zobaczymy.

Jednak obsada to nie tylko postacie główne, ale również całą grupa stojących za nimi postaci drugoplanowych i epizodycznych. Naprawdę rzadko zdarza się, że tło historii było tak doskonale wykonane. Wszyscy aktorzy według mnie spisali się znakomicie. Mimo pojawiania się nawet na krótki czas mogłam doskonale poznać ich charaktery. Już po sposobie zachowania, postawie mogłam wyczuć, jaka ta osoba jest. Na szczególną moją uwagę zasłużył Gale. Zdecydowanie był on lepiej przedstawiony niż w pierwszej części. W tomie mimo, że  chyba nawet było go więcej, wydawał mi się płytki, tu dodano mu głębi. Niezwykle pozytywnie wpłynęła na mnie postać Johanny. Aktorka niezwykle odegrała tą zadziorną i pewną siebie postać. A do tego scena z windą i krzyki na prezentacji i arenia, rozwaliła mnie na łopatki. Dodawała całej tej historii humoru i lekkości, bo reszta historii raczej nie pozostawiała nam wiele pozytywnego myślenia. Na koniec pozostawiłam niezwykle barwną postać, a mianowicie Finnicka. Po pierwsze niesamowicie przystojny, ale to tylko taki miły dodatek. Postać oryginalna, pewna siebie, lubię takie osobowości. Fragment z kostką cukru i w decydującej scenie na wielki plus. 

O bohaterach mogłabym pisać jeszcze i pisać, bo naprawdę aktorzy odegrali swoje role znakomicie. Nie było takiej postaci, która nikła by w tle, każdy w jakimś stopniu się wyróżniał i zachowywał charakter i oryginalność.

Dzięki dobrej grze aktorskiej doświadczyłam niesamowitej gamy uczuć podczas oglądania filmu. Po pierwsze wzruszenia i smutek. Film był osadzony w tych sferach, dało się odczuć, ze to nie jest tylko zabawa, że tu chodzi o coś więcej. Najbardziej jednak wybiła się tu scena z Dystruktu 12, rzadko oglądając film zdarza mi się płakać, tym razem nie miało to miejsca, ale łzy zbierały się w moich oczach, dzięki barwnym opisom Katniis mogłam sobie wyobrazić Rue, leżącą wśród kwiatów. Naprawdę smutny obraz. Kolejnymi uczuciami była radość i humor, który odczuwałam w większości scen z Johannną i Haymitchem. Obie te postacie dodawała polotu i lekkości, o której wspominałam już wcześniej. Potrafili nieźle rozładować napięcie. Niekiedy czułam przerażenia, a przecież wiedziałam już, co stanie się z bohaterami, jak potoczą się ich losy, emocji nie zabrakło. Jednak to oczywiście nie wszystko. Podczas seansu na mojej twarzy musiała pojawiać się pewnie cała gama uczuć, zaskoczenie, lęk, zachwyt, to tylko niektóre towarzyszące mi reakcje.

Skoro mowa o zachwytach, niezwykle podobały mi się stroje, które mieli na sobie bohaterowie. Zdecydowanie kreacje Katniss z tej części biły na głowie jej stroje z poprzedniej historii. Cinna spisał się znakomicie. Suknia ślubna sama w sobie była niesamowita, ale to co z niej powstało... Było na co popatrzeć. Jednak to nie wszystko. Chciałam też wspomnieć o strojach mieszkańców Kapitolu. Ich nietuzinkowość mnie wręcz bawiła, te kolory, fasony, style. Szaleństwo! Prym w tym wszystkim wiodła oczywiście Effiie. Ta kobieta ma styl.

Podsumowując, film okazał się niezwykłą przygodą. Poczułam się jakbym naprawdę przeżywała historię wraz z Katniss i innymi bohaterami. Seans okazał się niesamowitym przeżyciem, wiele scen niezwykle mnie zachwyciło. Jak pewnie widać po recenzji wciąż jestem pod wpływem pozytywnego szoku. Myślę, że jak do tej pory był to najlepszy film tego roku, jaki udało mi się obejrzeć. Ogromnie pozytywne zaskoczenie. Pozostaje mi tylko liczyć, ze podobnie będzie się miała kwestia kontynuacji. Trzymam za to kciuki i wyczekuję jej z niecierpliwością.

Ocena: świetna

Reżyseria: Francis Lawrence

Scenariusz: Simon Beaufoy, Michael Arndt
Część: II
Produkcja: USA
Czas trwania: 2h 26 min

Data premiery: 11 listopada 2013 (świat), 22 listopada 2013 (Polska)

Data obejrzenia: 2013-11-23

Bohaterowie: 

Jennifer Lawrence-Katniss Everdeen

Josh Hutcherson-Peeta Mellark

Liam Hemsworth-Gale Hawthorne

Woody Harrelson-Haymitch Abernathy

Elizabeth Banks-Effie Trinket

Lenny Kravitz-Cinna

Philip Seymour Hoffman-Plutarch Heavensbee

Jeffrey Wright-Beetee

Stanley Tucci-Caeser Flickerman

Donald Sutherland-Prezydent Snow

Toby Jones-Claudius Templesmith

Jena Malone-Johanna Mason

Sam Claflin-Finnick Odair

Trailer: