Pokolenie Teresy, Kamienie na szaniec

i

Czy wyobrażałeś sobie kiedyś, drogi czytelniku, życie w czasach wojny? A może czytałeś książki opisujące taki stan? Ja zostałam zmuszona do przeczytania dwóch powieści tego typu. Jedną z nich jest książka „Kamienie na szaniec”, inną zaś „Pokolenie Teresy”.

Pierwsza napisana przez  Aleksandra Kamińskiego opisuję życie trójki przyjaciół, żyjących w Warszawie. Toczą oni otwartą walkę z okupantem, prowadzą akcje Małego Sabotażu i toczą bitwy, które mają osłabić żołnierzy stacjonujących w mieście. Ksiązka opisuję ich uczucia, gdy musza zabić człowieka, gdy strzelają. Wszystko to wydawało mi się przy czytaniu mało rzeczywiste, takie nieludzkie, nie wierzyłam, że takie rzeczy miały miejsce. Rozumiałam, że miały, oczywiście, jednak nie mogłam się z tym pogodzić. Dla mnie to było by za ciężkie dla młodego człowieka. Jednak obrana ojczyzny to był obowiązek. A Alek, Rudy i Zośka potrafili go udźwignąć.

Druga została napisana przez kobietę Elżbietę Jackiewicz opisuję zwykłe życie, próby zwykłego życia w okupowanym Radomiu. Codzienna walka o chleb, chęć nauki dzieci, tajne komplety, wszystko to daje zwykły obraz ciężkiego życia, ta książka jest mi bliższa, bo opisuję życie dziewczyny, która dorasta w czasie walk. Chce żyć normalnie, chce walczyć dla kraju, chce być coś warta w całym tym nienaturalnym otoczeniu. Teresa podchodziła do wszystkiego bardzo uczuciowo, rozumiałam ją, przeżyła tyle bolesnych starć i utraciła bliskie osoby. Zdawało mi się, że gdy tylko kogoś polubiła, on umierał. Naprawdę było mi jej żal.

Bohaterami pierwszej z książek są Alek, Rudy i Zośka, młodzi chłopcy, którzy codziennie wykonywali niezwykłe, niebezpieczne akcje, stawali oko w oko ze śmiercią i dokonywali wyborów. Książka jest poświęcona ich pamięci. Uważam, że są bohaterami. Tyle mogę o nich powiedzieć. A każda inna osoba, która o  nich czytała, może coś dodać. Będę to raczej pozytywne przymiotniki, czy rzeczowniki. Myślę, że to im się należy. To Wielcy ludzie. 

Teresa to główna postać drugiej książki. Dziewczyna na swój sposób również starała się pomagać, dla niej było to trudniejsze niż dla chłopców. Kobiety, rzadziej walczyły, były za to pielęgniarkami. Uważam ją za silną osobę, waleczną, potrafiącą stawiać czoło przeciwnościom.

Naprawdę o takich ludziach ciężko jest pisać. Jako ludzie byli niezwykli, a ja tylko powinnam brać z nich przykład. Jednak nie mogę jedynie pisać o ich męstwie i odwadze. Recenzje opierają się w dużej mierze na akcji i reakcji czytelnika na książkę. Dla mnie obie pozycje nie były za ciekawe. Zawsze szukam pozytywów, ale nie lubię tej tematyki. To jest dla mnie bliski okres. Po przeczytaniu takich książek, pogarsza mi się nastrój i myślę o wszystkich okrucieństwach tego świata, użalam się, jak ludzie mogą robić tak okrutne rzeczy i to sobie nawzajem. Mój humor zawsze mocno cierpi po skończeniu takich powieści, tak samo pogorszył mi się nastrój przy pisaniu tej recenzji, nie wiem z czym to jest związane. 

Książki polecam młodzieży i dorosły interesującym się tym okresem, może dla Was książka będzie cudownym przeżyciem, ja chyba pozostanę przy fantastyce.  

Autor: Elżbieta Jackiewiczówna/Aleksander Kamiński 

Tom: ---

Wydawnictwo: Nasza Księgarnia 

Ilość stron: 277/240

Cena: ok. 25 zł

Data przeczytania: 2012-??-??/2013-02-25

Skąd: biblioteka publiczna