Studium w szkarłacie - Arthur Conan Doyle


Śladami detektywa

Sherlocka Holmesa poznałam już dość dawno temu, obejrzałam wtedy serial BBC i się zakochałam… Namiętna fanka, jednak czegoś mi brakowało. A tym czymś było poznanie książek, co zmieniłam długo po zakończeniu serialu. Dziś przychodzę do Was z pierwszą recenzją, która dotyczy „Studium w szkarłacie”.

Arthut Conan Doyle to autor, który stworzył detektywa, który wciąż jest uważany za ikonę i do niego porównuje się innych, tworzy filmy, seriale i kolejne książki. Postać – legenda. „Studium w szkarłacie” jest początkiem całej jego historii, w której Sherlock poznaje Watsona, w której po raz pierwszy razem działają.

Muszę przyznać, że obawiałam się, że oglądając serial wiele straciłam z lektury, jednak jak mogłam się aż tak mylić. Książki to coś zupełnie innego, mimo iż szkielet historii jest taki sam, to jednak diametralnie się one różnią. Po pierwsze czas akcji, współczesność, a XIX wiek, to znacząca różnica w technologii i myśleniu ludzi. Sama sprawa przedstawia się również trochę inaczej, co oglądającym serial na pewno umili lekturę.

Jestem zachwyconą kreacją bohaterów. Są naprawdę intrygujący, chętnie o nich czytam, a postać Sherlocka trudno do zinterpretowania, ma w sobie sporo humoru i luzu, czego nie spodziewałabym się po dżentelmenie angielskim z tamtych czasów. Watson zaś jest świetnym towarzyszem i podoba mi się styl jego pamiętnika i to lenistwo połączone z ciekawością, bardzo się z nim utożsamiam.

Sama sprawa była dobrze poprowadzona, po połowie zastanawiałam się, co się właściwie wydarzyło, kiedy akcja nagle całkowicie zmieniła miejsce, ale już wiem i naprawdę podobał mi się zabieg.

Właściwie już zabieram się za kolejny tom, więc spodziewajcie się recenzji w najbliższym czasie. Jeśli jeszcze nie czytaliście polecam, wszystkim, nie tylko fanom serialu, czy filmu z Robertem D. Juniorem.

Za możliwość lektury dziękuję wydawnictwu Dragon.


Do posłuchania:

Komentarze

Prześlij komentarz

Drogi czytelniku,
cieszę się, że pojawiłeś się na moim blogu. To już jest dla mnie wiele, ale jeśli masz ochotę pozostaw po sobie jeszcze komentarz. Każdy z nich sprawia mi ogromną przyjemność, bo wiem wtedy, że moje pisemne starania nie poszły na marne. Miłego czytania i komentowania.

Pozdrawiam,
Patrycja.

Wejścia

Popularne posty z tego bloga

Cesarz cierni

Obraz
Opowiem Wam bajkę.                "Dobrych ludzi świat pożera na śniadanie." Dawno , dawno temu, a może nie tak dawno, a może to dopiero nastąpi, żył sobie chłopiec. Był księciem, jednak nie miał objąć władzy po swoim ojcu. Ta rola przypadła jego bratu. Chłopiec nie chciał władzy, nie pociągała go. Miał wszystko, co potrzebne mu było do szczęścia: kochającą matkę, brata i szczęśliwe życie. Wiele jednak się zmieniło, kiedy powóz, w którym jechał on i jego najbliżsi, został napadnięty. Oprawcy zabili jego matkę, brata, a on trafił w cierniowy krzak, z którego nie mógł się wydostać. Został sam, a ciernie na zawsze pozostawiły ślady na jego duszy. Chłopiec ten przestał być wtedy niewinny. Porzucił dawne życie, ojca, który nim gardził i ruszył w świat. Zabijał, kradł, gwałcił, poniewierał, kaleczył. Nic nie było dla niego święte, wszelkie zasady przestały mieć znaczenie. Nikt już nawet w myślach nie mógłby go nazywać chłopcem...
Czytaj więcej

Drama Time: We Best Love No. 1 For You (recenzja)

Obraz
Jak to się wszystko zaczęło?  Miałam nie pisać osobnej recenzji We Best Love , tylko ostatecznie dodać jedną łączona, jednak... We Best Love to tak świetna seria, że szkoda, by nie podzielić tego na dwa razy, może wtedy zainteresuje więcej osób. Jak wiecie zaczęłam oglądać sporo dram BL, są idealnym umilaczem czasu i dostarczają wiele emocji.  We Best Love opowiada historię od wrogów do zakochanych. Zhou Shu Yi jest najlepszych uczniem na swoim uniwersytecie, do czasu, kiedy na jego uczelnię przenosi się jego odwieczny rywal - Gao Shi De. Chłopak zawsze był od niego lepszy, we wszystkim i Zhou Shu Yi go nie znosi. Gao Shi De jednak zawsze odbierał ich relację trochę inaczej.  Tajwańskie serie BL zawsze mają trochę inny klimat niż tajlandzkie, a może to ja takie dobieram. Mają one według mnie głębszą, lepiej poprowadzoną relację. Czuć w niej autentyzm i opowieść budowana jest w taki sposób, że człowiek czuje się podążać za prawdziwymi, realnymi postaciami, a nie aktorami.  Część ta sk
Czytaj więcej

Drama time: Penthouse sezon I (recenzja)

Obraz
Zacznijmy morderstwem Z hotelowego balkonu spada dziewczyna, kto tak naprawdę jest mordercą? By się tego dowiedzieć akcja cofa się 2 miesiące wcześniej. Poznajemy mieszkańców luksusowego hotelu, rodziców, którzy zrobią wszystko dla swoich małych, rozwydrzonych dzieci. Rodziców również nie można nazwać idealnymi, każdy z nich ma coś za uszami i ukrywa niejedną tajemnicę.  Penthouse włączyłam po rewelacyjnych recenzjach znajomych, szale w Internecie i ogromnie dobrej oglądalności w Korei. Włączając pierwszy odcinek wiedziałam już dlaczego. Ta jedna z tych dram, w których drama dramę pogania. Nikt nie jest idealny, każdy próbuje oszukać na swój sposób, nie ma bohatera, któremu chcemy kibicować, a jednocześnie nie możemy przestać oglądać. Oglądanie odcinków to była mordęga. Drama niesamowicie wciąga i to do tego stopnia, że chce się przewinąć, by od razu dowiedzieć się, co będzie dalej. Bohaterowie nie cofną się przed niczym, nie mają skrupułów, więc ciężko przewidzieć ich kolejne ruchy.
Czytaj więcej