Mixtape - Stray kids (recenzja albumu)

Kolejny zespół do stanowania! 

Mixtape to predebiutancki album nowego zespołu utworzonego przez JYP - jedną z czołowych wytwórni muzycznych w Korei Południowej.  Stray kids to 9 chłopaków w wieku od 17 do 20 lat, którzy w programie o tym samym tytule walczyli o to, by razem zadebiutować. Właśnie w show Stray kids sami(co w kpopie zdarza się rzadko) stworzyli piosenki, które są zawarte na tym albumie.

Pierwszym utworem na płycie jest Hellevator, do którego MV zostało dodane jeszcze w trakcie trwania programu, by wybadać rynek, jak sądzę. Piosenka miała niezwykle ciepłe przyjęcie, szczególnie ze strony zagranicznych fanów oraz zwróciła również moją uwagę. Kocham jej najpierw spokojne, a potem wybuchające mocą tempo. Chłopcy pokazali w tej piosence, że również zespoły z JYP potrafią rapować. Tekst jest niezwykle chwytliwy, ale również inteligentny. Chan tworząc muzykę do tego utworu spisał się znakomicie, to naprawdę jest doskonała piosenka, która przyciąga uwagę i może być przedstawiana nowym fanom.

Kolejnym utworem jest ukazujące mocne brzmienie Grrr, to utwór, który w tym roku, już po skończeniu programu, zyskał MV i pokazał mi jeszcze dosadniej, że Ci chłopcy nie będą szli w liryczne i typowe dla kpopu kawałki, ale walną z kopyta. Piosenka jest pełna energii, można nawet powiedzieć, ze gniewu i złości. A do tego głos Felixa, musicie tego posłuchać!

Mimo że album ma zaledwie 7 piosenek, to aż 3 z nich doczekały się MV. Young Wings dla zainteresowanych również pojawiło się na YT. Ta piosenka jest bardziej delikatna, zaczyna się spokojniej, nawet rap jest delikatniejszy. Wciąż jednak ma w sobie moc i klimat, który pasuje do chłopaków. Mówi o chęci upodobnienia się do dorosłych, dorastania oczekiwaniom. Naprawdę ją lubię i sądzę, że układ doskonale do niej pasuje. Kocham ten fragment z tupaniem.


Czas na Yayaya, czyli utwór, który po raz pierwszy w programie pojawił się, kiedy chłopacy występowali na otwartym pokazie swoich umiejętności. Jest połączeniem mocnego i łagodnego brzmienia. Refren(słowa yayaya szczególnie) uderza energią i moją ulubioną jej częścią jest rap z "gra" w tle!

Krótko napiszę również o ostatnich 3 piosenkach, z którymi chłopcy występowali w programie w trójkach(odcinek 4), lecz teraz nastąpiła re-aranżacja dla wszystkich. Glow ma spokojny wymiar, uspokaja mnie podczas słuchania, tak jakby miód płynął na moje serce. Jest po prostu piękna! Kolejna zaś to totalne szaleństwo. School life pokazuje zabawową stronę 'dzieciaczków', jest wypełniona energią. Ostatnia na albumie pojawiła się piosenka 4419, która ma w sobie nutkę melancholii, jest naprawdę inna od reszty.


Przesłuchując teraz cały album podczas pisania tych wrażeń, muszę orzec jest nie tylko mi się spodobał, ale totalnie zauroczył. Chłopcy pokazali w nim wiele oblicz, już wiem, że bez problemu odnajdą się w każdym koncepcie, więc nie mam co bać się o kolejne comebacki. Najbardziej lubię wszystkie ich mroczne wersje, wciąż najmocniej w moim sercu zagościło Hellevator, ale reszta piosenek również jest warta poznania.

Poza płytą album zawierał również pokaźny photobook, w którym znalazły się zdjęcia chłopaków z programu, a także sesja specjalna do albumu.Jest on naprawdę gruby i duży(format większy od zeszytu), wydaję się masywny i myślę, że przetrwa niejedno. Poza tym dorzucone zostały również 2 karty(mnie trafiła się z Changbinem oraz Seungminem), 10 kart wielkości pocztówek z każdym członkiem oraz całym zespołem, a najlepszym dodatkiem był plakat, który tylko czekam, by wyprostować i powiesić na ścianie, jest ogromny!

Czy Wy również uwielbiacie kupować płyty? Jak duża jest Wasza kolekcja? 

Do posłuchania: 

Komentarze

  1. Martyna K.4 kwietnia 2018 19:29

    Nie kupuję płyt z muzyką, choć wyjątkowo kilka przywiozłam z Kaliningradu.

    OdpowiedzUsuń

Prześlij komentarz

Drogi czytelniku,
cieszę się, że pojawiłeś się na moim blogu. To już jest dla mnie wiele, ale jeśli masz ochotę pozostaw po sobie jeszcze komentarz. Każdy z nich sprawia mi ogromną przyjemność, bo wiem wtedy, że moje pisemne starania nie poszły na marne. Miłego czytania i komentowania.

Pozdrawiam,
Patrycja.

Wejścia

Popularne posty z tego bloga

Cesarz cierni

Obraz
Opowiem Wam bajkę.                "Dobrych ludzi świat pożera na śniadanie." Dawno , dawno temu, a może nie tak dawno, a może to dopiero nastąpi, żył sobie chłopiec. Był księciem, jednak nie miał objąć władzy po swoim ojcu. Ta rola przypadła jego bratu. Chłopiec nie chciał władzy, nie pociągała go. Miał wszystko, co potrzebne mu było do szczęścia: kochającą matkę, brata i szczęśliwe życie. Wiele jednak się zmieniło, kiedy powóz, w którym jechał on i jego najbliżsi, został napadnięty. Oprawcy zabili jego matkę, brata, a on trafił w cierniowy krzak, z którego nie mógł się wydostać. Został sam, a ciernie na zawsze pozostawiły ślady na jego duszy. Chłopiec ten przestał być wtedy niewinny. Porzucił dawne życie, ojca, który nim gardził i ruszył w świat. Zabijał, kradł, gwałcił, poniewierał, kaleczył. Nic nie było dla niego święte, wszelkie zasady przestały mieć znaczenie. Nikt już nawet w myślach nie mógłby go nazywać chłopcem...
Czytaj więcej

Drama Time: We Best Love No. 1 For You (recenzja)

Obraz
Jak to się wszystko zaczęło?  Miałam nie pisać osobnej recenzji We Best Love , tylko ostatecznie dodać jedną łączona, jednak... We Best Love to tak świetna seria, że szkoda, by nie podzielić tego na dwa razy, może wtedy zainteresuje więcej osób. Jak wiecie zaczęłam oglądać sporo dram BL, są idealnym umilaczem czasu i dostarczają wiele emocji.  We Best Love opowiada historię od wrogów do zakochanych. Zhou Shu Yi jest najlepszych uczniem na swoim uniwersytecie, do czasu, kiedy na jego uczelnię przenosi się jego odwieczny rywal - Gao Shi De. Chłopak zawsze był od niego lepszy, we wszystkim i Zhou Shu Yi go nie znosi. Gao Shi De jednak zawsze odbierał ich relację trochę inaczej.  Tajwańskie serie BL zawsze mają trochę inny klimat niż tajlandzkie, a może to ja takie dobieram. Mają one według mnie głębszą, lepiej poprowadzoną relację. Czuć w niej autentyzm i opowieść budowana jest w taki sposób, że człowiek czuje się podążać za prawdziwymi, realnymi postaciami, a nie aktorami.  Część ta sk
Czytaj więcej

Drama time: Penthouse sezon I (recenzja)

Obraz
Zacznijmy morderstwem Z hotelowego balkonu spada dziewczyna, kto tak naprawdę jest mordercą? By się tego dowiedzieć akcja cofa się 2 miesiące wcześniej. Poznajemy mieszkańców luksusowego hotelu, rodziców, którzy zrobią wszystko dla swoich małych, rozwydrzonych dzieci. Rodziców również nie można nazwać idealnymi, każdy z nich ma coś za uszami i ukrywa niejedną tajemnicę.  Penthouse włączyłam po rewelacyjnych recenzjach znajomych, szale w Internecie i ogromnie dobrej oglądalności w Korei. Włączając pierwszy odcinek wiedziałam już dlaczego. Ta jedna z tych dram, w których drama dramę pogania. Nikt nie jest idealny, każdy próbuje oszukać na swój sposób, nie ma bohatera, któremu chcemy kibicować, a jednocześnie nie możemy przestać oglądać. Oglądanie odcinków to była mordęga. Drama niesamowicie wciąga i to do tego stopnia, że chce się przewinąć, by od razu dowiedzieć się, co będzie dalej. Bohaterowie nie cofną się przed niczym, nie mają skrupułów, więc ciężko przewidzieć ich kolejne ruchy.
Czytaj więcej